23 November 2011 Laatst keek ik even naar de tv in de ochtend, terwijl ik de was aan het vouwen was. Het is altijd leuk als je dan verrast wordt door een programma dat je boeit.
Het ging over kwetsbare mensen in onze samenleving en daarmee werd in dit geval bedoeld: mensen die het met name financieel niet goed hebben. Een alleenstaande moeder die moet rondkomen van 90 euro per week met twee kinderen en een echtpaar met twee kinderen dat elke week maar 20 euro heeft voor boodschappen. Een mevrouw in de uitkering met een inwonende zoon die werkt. Zij zal gekort worden in haar uitkering, omdat de zoon haar gedeeltelijk zal moeten gaan onderhouden.
Ook zieke mensen die bij iemand inwonen die werkt zullen worden gekort in hun geld. Degene met wie zij wonen wordt geacht de zieke te gaan onderhouden.
Gezinscoaches die helpen bij de opvoeding door aan huis te komen en daar opvoedingsadviezen te geven in de praktijk worden ook wegbezuinigd.
De mensen die het betrof kwamen allemaal in beeld en mochten hun verhaal doen. Ze werden gevolgd in hun dagelijkse leven en hun gang naar bijvoorbeeld de supermarkt, waar ze het allergoedkoopste uit de schappen bij elkaar moesten scharrelen om aan de kassa niet voor schut te staan.
Een ander echtpaar had altijd gewerkt en ze hadden een koophuis. De vrouw had kanker gekregen en was daar gelukkig weer van genezen, maar vervolgens kreeg de man een beroerte. Beiden waren niet meer in staat om volwaardig te werken. Dit betekende dat zij waarschijnlijk hun huis zouden verliezen.
Gesubsidieerde banen zijn aan het verdwijnen, waardoor mensen die tot nu toe een werkend bestaan hadden weer thuis komen te zitten.
Stille armoede en mensen die worden teruggeworpen in een situatie van afhanklijkheid en inactiviteit.
De trieste werkelijkheid van een maatschappij die wil bezuinigen en dit niet doet door de sterkste schouders de lasten te laten dragen, maar die daarentegen degenen die al in de laagste regionen van de hierarchie verkeren nog verder de grond in trapt.
Is er een tekort aan eten in de wereld? Helemaal niet! Er wordt nog elke dag heel veel weggegooid. Er is geen crisis.
De leugen van de (onroerend goed)speculanten is alleen maar uit elkaar gespat en omdat de banken nooit mogen verliezen, zijn wij nu bezig hun hachje te redden over de ruggen van de meest kwetsbaren.
Door de laagste klassen en de middenlaag af te knijpen wordt het bestedingspatroon alleen maar minder en zal de economie alleen maar verder kelderen.
Laat ik stoppen met gejammer!
Wat ik ook zag bij de beelden van deze kwetsbare gezinnen is het volgende: kinderen die tevreden hun bordje leeg aten, ook al was er alleen maar soep met brood op tafel en die geen vies gezicht trokken of iets riepen als: ma, dat lust ik niet.
Kinderen die hun moeder heel veel kusjes gaven. Een vader die zelf geen geld had, maar het toch leuk vond om in zijn vrije tijd brood en dekens rond te brengen aan anderen die het nog slechter hadden, omdat zij ook geen huis hadden en in een “plekje uit de wind” moesten slapen.
Liefde en warmte is gratis en wordt vaker met gulle hand verstrekt onder armen dan onder rijken.