Samen hebben Ahmad en ik 7 kinderen. Ik heb het geluk dat ik mijn kinderen nog redelijk vaak zie, ook al  verhuizen ze langzaam maar zeker vrijwel alle vier naar woonplekken buiten Den Haag. Daarnaast hebben we, als ik in Spanje zit, regelmatig contact via de telefoon, facetime en whatsapp. Ik heb groepen aangemaakt, genaamd ‘mijn oogappeltjes’ en ’tortelduiven’, waarin we ook onderling en als groep berichten, foto’s en filmpjes kunnen delen. Ik blijf dus op de hoogte van hun wel en wee. Onlangs kwam een zoon hier nog even logeren met zijn gezin en 22 juni komt mijn andere zoon hier een paar dagen langs, als begin van een voor hem korte vakantie aan de costa.
Ahmad heeft minder geluk dan ik wat betreft het zien van zijn kinderen. Hij heeft alle drie zijn kinderen nu al een paar jaar niet meer gezien. Zijn oudste dochter woont al twee jaar in San Francisco in het kader van een uitwisselingsprogramma. Zij is lerares wiskunde en geeft daar les op een school met veel Spaanstaligen. Ze zou eigenlijk dit jaar terugkeren naar Sevilla, waar zij een permanente aanstelling heeft als lerares, maar gisteren kreeg Ahmad het bericht dat zij nog een jaar in San Francisco zal blijven. Ze heeft daar een leuke man ontmoet, die in juli voor een vakantie met haar meegaat naar Sevilla en dan met haar weer zal terugkeren naar San Francisco. In juli zijn wij net weer in Nederland!
Zijn andere dochter woont nu alweer bijna twee jaar in Chili. Hoewel ze hier een goede baan heeft als onderwijzeres is zij (na hem een jaar gemist te hebben) haar vriend achterna  gegaan die alleen in Chili werk kon vinden als architect. Zij hoopt in februari weer terug te keren naar Sevilla (met of zonder vriend), waar zij haar werk als onderwijzeres weer kan oppakken. Momenteel werkt ze in Chili als onderwijzeres onder veel zwaardere omstandigheden.
Zijn zoon heeft net zijn master behaald in beeld en geluid. Hij is daarvoor bijna twee jaar naar het noorden van Europa getrokken met een beurs. Hij studeerde af in respectievelijk Edinburgh, Oslo en München. Hij heeft nu een aanstelling gekregen in München en zal daar minstens een jaar blijven werken. Daarna kan hij waarschijnlijk overgeplaatst worden naar Madrid.
Ahmad mag trots zijn op zijn koters, die mede dankzij het harde werken van hun vader alle drie een mooie studie hebben afgerond en goed terecht zijn gekomen. Maar het is voor hem wel een beetje triest dat ze zo ver weg zitten en dat hij ze niet even kan zien en kan knuffelen. Hij moet het doen met whatsapp berichtjes van zijn kinderen.
Maar wie weet kan hij ze gaan opzoeken. Zijn zoon in München en zijn oudste dochter in San Francisco. Hij is welkom, hebben ze gezegd. En de jongste dochter komt hopelijk zelf weer terug en dan is het een verrassing waar ze geplaatst zal worden als onderwijzeres.