Net een biografie over Juliana uitgelezen. “mevrouw majesteit” van Hans Galesloot.
Altijd al heb ik respect gehad voor deze koningin met haar liefdevolle uitstraling. Ik weet niet of deze biografie compleet en geheel waarheidsgetrouw is, maar mijn indruk is alleen maar bevestigd. Ik wist alleen niet dat zij heeft blootgestaan aan zoveel onrecht en dat haar grootste vijand bij al die intriges haar eigen man was.
Zij was wat betreft haar ideeën haar tijd ver vooruit en deze ideeën pasten niet in de tijd van de koude oorlog met zijn bewapeningswedloop tegen het “rode gevaar”. Vanwege haar pascifistische en spirituele gedachtengoed werd zij afgeschilderd als labiel. Zij zou geheel onder invloed staan van haar hartsvriendin Greet Hofmans, die werd afgeschilderd als een zweverige toverkol. Het kwam zelfs zo ver dat Juliana enkele weken buiten haar wil werd opgenomen in een psychiatrische inrichting, waarna zij haar vriendschap met Greet voorgoed moest verbreken.
Een scheiding die zij had gewild vanwege het overspel van haar echtgenoot en diens ideeën die helemaal niet strookten met de hare werd haar niet toegestaan.
Toen zij afstand deed van de troon ten gunste van haar dochter Beatrix, werd zij van koningin gedegradeerd tot “prinses”. Ik vind dat ronduit belachelijk. Deze moedige en waardige vrouw verdiende in mijn ogen de titel van “koningin moeder”.
Haar bescheidenheid en gewoonheid onder de mensen getuigden van een diepe innerlijke waardigheid, die haar voor mij de titel “koninklijk” doet verdienen. Dat zie ik niet terug bij enig ander koningslid, hoe bekakt van tongval ook.
Juliana, een zeer spirituele vrouw. Mooi van binnen, maar wat een tragisch leven! Een bloem in de knop gebroken.