Vannacht gingen we nog slapen met een ventilator naast ons, in een poging wat koele wind te genereren. In de nacht zie ik, tussen al mijn spannende dromen door, Ahmad de ventilator uitzetten. Dan…..in de ochtend voel ik een koude wind stromen en merk ik dat ik in mijn slaap toch ons laken over me heen heb getrokken. Ook Ahmad zie ik onder het lakentje liggen. Er blaast een heel frisse wind door het raam, aangewakkerd door de open schuifdeur van het terras aan de andere kant. Het zal toch niet dat het ineens zowaar frisser dan fris is geworden!
Jawel! De wind is echt fris. Zo een wind waarvan je een snotneus kan krijgen. De ochtendtemperatuur op het terras wijst 20 graden aan in plaats van de normale 25 graden, die in de loop van de dag placht op te lopen naar 33 graden.
De wind wijzende heks op haar bezemsteel op het huis aan de overkant laat zien dat de wind is gedraaid van zuidoost naar noordwest. Hoera, de klamme hitte is voorbij!
Op de hometrainer geniet ik van de koele lucht die me later doet zweten dan de eerdere dagen.
Om niet te veel te vervallen in nerd-gedrag (‘we love our laptops’) gedurende te lange tijd gaan we na het middageten (de almuerza, bestaande uit een lekkere koude aardappelsalade met mayonaise) naar het strand.
Dit keer niet zwoegend van de hitte lopen we fier met onze stoeltjes en parasol naar de waterkant. En daar gebeurt wat we al hadden gevreesd. De parasol kan niet meedoen met de strandpret, want het waait te hard. De zee is rustiger bij deze wind, maar nodigt niet uit om erin te gaan, want……het is fris genoeg in deze wind om er niet in te willen.
We lezen in onze ereaders en af en toe kijk ik op om te zien hoe andere badgasten het ervan af brengen. Ik zie mannen dapper met houten rackets balletjes slaan, alsof ze geen hinder hebben van de wind. Mensen zitten te eten en drinken uit hun koelboxen, omdat ze dat nu eenmaal van plan waren. ‘We zijn nu hier en we zullen onze lol hebben’.
‘Zullen we naar huis gaan?’ vraagt Ahmad voorzichtig, als we een half uur ons best hebben gedaan van het lezen bij windkracht x te genieten. Ja, het lijkt me eigenlijk wel een goed idee. En daar gaan we dan weer. Gelukkig is het strand niet ver weg en en na een tussenstop bij de Aldi zijn we zo weer thuis…… 😉