Zonder inspiratie zit ik weer voor mijn laptop. ‘Echte’ schrijvers en kunstenaars zeggen vaak dat inspiratie een overschat begrip is. Als je wacht op inspiratie alvorens voor een schilderdoek of laptop plaats te nemen, dan kan je lang wachten en komt er meestal weinig van enige productiviteit. Een beroepsschrijver gaat in de regel elke dag voor zijn pc, typmachine, blaadje of laptop zitten en wacht tot er woorden opkomen. Eenmaal schrijvend kan je dan in een flow raken en sommigen zeggen zelfs dat het soms lijkt of een boek zichzelf schrijft. De schrijver weet dan zelf tijdens het proces niet waar het verhaal heen gaat. Dat lijkt me heerlijk. Ik herken dat gevoel wel als ik voor mijn ezel sta en het gevoel heb dat mijn verfkwast mijn hand leidt in plaats van omgekeerd. Soms heb ik het ook bij het schrijven. Woorden rijgen zich vanzelf aaneen en als ik even later hetzelfde nog eens zou willen schrijven, dan zou ik dat niet kunnen.

Vanmorgen zat ik lekker achter het raam in het zonnetje de krant te lezen op mijn telefoon. In het weekend geniet ik altijd van de vele interviews die je dan kan lezen. Al mijmerend kwam in mij op dat ik toch weer graag een boek zou willen schrijven, al zou het niet eens zijn om dat boek uit te geven maar gewoon voor mijn lol. Dat deed ik als kind ook in gedachten als ik in mijn bed lag en niet kon slapen. Elke dag ‘schreef’ ik verder aan een verhaal zonder de woorden daadwerkelijk op te schrijven. Dat was voor mij een leuk tijdverdrijf als ik wakker lag, omdat wij als kinderen voor mijn gevoel veel te vroeg naar bed werden gestuurd.

Ik ben een beetje klaar met schilderen. De pauw waarmee ik bezig ben is niet af of misschien juist wel. Ik weet niet wat ik er nog meer aan toe kan voegen en mijn interesse in het hele ding is al een tijd ver te zoeken.

Ik heb zin in een verhaal, waarin ik me kan laten meevoeren, terwijl ik het zelf schrijf. Maar dat is op dit moment slechts een idee. Ik weet helemaal niet of ik daar de capaciteiten voor heb. Het leuke is dat de laptop geduldig is en dat je woorden kan wissen of verplaatsen. Dat was vroeger wel anders met die ouderwetse manier van schrijven op papier of met een typmachine. Dus de techniek werkt mee om dit proces te veraangenamen, net als dit tegenwoordig bij het fotograferen het geval is. Je kan naar hartenlust fouten maken en die corrigeren en foto’s kan je wissen en alleen de goede bewaren. Zo is schrijven ook plezieriger dan vroeger. Het hoeft niet direct goed te zijn. Je kan er nog van alles aan veranderen zonder veel moeite en geknoei.

Maar nu is het tijd om het eten klaar te maken……..