De zetel van de inquisitie bevond zich in Sevilla. Tal van gebouwen in Sevilla herinneren ons aan dit gruwelijke feit, maar ook in veel andere steden als Toledo worden we herinnerd aan de monsterlijkheden die de “inquisidadores” andersgelovenden hebben aangedaan om hun het “enige ware geloof” op te leggen.
In het tegenwoordige stadhuis van Sevilla bevond zich het tribunaal van de inquisitie en de in de muur gebeeldhouwde afbeeldingen geven ons een goed beeld van wat de inquisitie met mensen voor had. Daar is geen mooi plaatje bij, het zijn helse taferelen. Als symbool van de inquisitie zie je evenals bij het nazisme dikwijls de adelaar afgebeeld.
Gisteren was er toevallig een programma op de Spaanse tv over de inquisitie. Er werd aandacht besteed aan de vervolging door de inquisitie van de Joden, die in de 15e eeuw begon in het noorden in steden als Santander. Er werd een beeld geschetst van de geschiedenis zoals de Spaanse gemeenschap die graag wil laten zien. Er werd wel gefolterd, maar dat was “normaal” in die tijd om de “waarheid” aan het licht te brengen. Er werd verder niet gerept over de vervolging van de oude christenen (de Mozarabes) en de moslims, die een zelfde lot hadden als de Joden in die tijd. Het was wegwezen of de dood vinden op de brandstapel. Velen zijn gevlucht naar Zuid Amerika of Noord Europa, voor zover men daartoe de middelen had.
Er werd in het programma uitgebreid gesproken over de vervolging van de Joden in het noorden. Daarna werd de “verovering op de Moren” (die voor het gemak maar Arabieren werden genoemd) in Andalusië even benoemd, maar wat er allemaal gebeurde in Andalusië vanaf 1500 tot in de 17e eeuw, daarover geen woord.
In de tijd van de Inquisitie moest iedereen zich bekeren tot het Romaanse geloof (hetgeen in die tijd christendom genoemd werd). Er waren daardoor dus veel  zogenaamde  “nieuwe christenen”, die in principe al verdacht waren, omdat velen in het verborgene toch hun eigen geloof bleven bleven belijden en hun eigen rituelen bleven verrichten (zowel Joden, moslims als antieke christenen, die vreedzaamheid predikten). Het was de taak van de inquisitie om die overal op te sporen en in die zoektocht zijn heel wat gruwelen begaan. De taal in Al Andalus was was Mozarabe en kon zowel in het Arabische als Latijnse schrift geschreven worden. Die taal werd verboden en zo kan het zijn dat de mensen woorden als “inshAllah” gingen verbasteren naar “ojala” (als Allah het wil) en la Illaha illAllah werd laila laila (zoals gezongen in flamenco liederen).
Het gaat te ver om hier de hele geschiedenis te beschrjven en ik weet daar ook niet voldoende details van. Maar zeker is dat het allemaal anders is gegaan dan in de geschiedenisboeken op school wordt voorgesteld. Ahmad heeft een boek geschreven over de geschiedenis van Al Andalus (Andalucía como matria) en inshAllah zal ik dat ooit vertalen in het Nederlands of Engels, opdat meer mensen kennis kunnen nemen van de tragische teloorgang van een zeer rijke en mooie cultuur en de ontkenning van de waarde ervan. Tot op heden is Spanje beroemd om gebouwen en tradities die van origine afkomstig zijn van het zuidelijk deel van Spanje,maar tegelijkertijd ontkent zij de culturele rijkdom van haar oorsprong. Boeken uit de tijd van het califaat van Cordoba zijn verbrand, zodat er vrijwel niets meer terug te vinden valt.
En de harde werkelijkheid nu is dat juist in het zuidelijke deel van Spanje de armoede het grootst is en de mensen (de nazaten van deze beschaving) ten onrechte worden afgebeeld als achterlijk en lui en maar een klein stuk van de momenteel toch al niet geweldig grote Spaanse koek krijgen.