Als ik mag kiezen waar ik wil zijn op deze wereld, dan zeg ik toch: ‘geef mij maar Den Haag’. En het weer dan? Dat is toch veel beter op zoveel andere plekken op de aarde? Welnee. Ik was op veel plekken op deze wereld. In tropische landen en in subtropische landen en in diverse Noord Europese landen. Als het altijd warm is tot heet en er is vrijwel elke dag zon, dan snak je naar een beetje frisheid. Is het vrijwel altijd koud en nat, zoals in sommige landen, dan snak je naar wat zonlicht. Het mooiste is toch wel een wisseling der seizoenen met elk hun eigen lichtval.
Kerstmis in Spanje, dat is voor mij drie keer niks. Overal lelijke overwegend rode spandoeken met Maria en het kindeke aan de balkons en verder …..geen donkere avonden met mysterieuze kerstverlichting. Het is er gewoon te licht voor kerstmis. En dat is helemaal zo in een tropisch land. Kerstmis vieren onder een brandende zon, Dat kan toch niet!
En wat dacht je ervan dat ons land lekker vlak is. Je kunt hier overal met de fiets naartoe. Als je de tijd hebt, hun je zelfs heel Nederland befietsen. Nergens steile hellingen en bijna overal fietspaden. Kom daar maar eens om in Spanje. Daar is het klauteren geblazen of je moet met je auto overal naartoe, met gevaar voor je leven tussen wegpiraten en rijdend over slecht belijnde wegen en onoverzichtelijke rotondes en kruispunten.
O o Den Haag, mooie stad achter de duinen, ik houd van jou.
Geef mij maar Amsterdam (op een aantal woonwijken na). Hoewel ik uitstekend zou kunnen aerden in bijvoorbeeld Aerdenhout, Ermelo of Paramaribo, oefent mijn geboortestad toch de meeste aantrekkingskracht op mij uit. Blind zou ik er de weg weten (op een aantal woonwijken na) en kan ik mij heerlijk verbergen in de massa, maar meestal voor de massa.
Het is niet zo dat ik mij identificeer met mijn stadgenoten. Vroeger al niet. Het vanzelf aangeleerde jordanese accent van mijn vader heb ik bewust afgeleerd toen ik in de pubertijd geraakte. Afschuwelijk vond ik het klinken en nergens goed voor. Net als het Haags uit de schilderswijk of het Utrechtse dialect uit de sterrenwijk mij kippenvel bezorgen. Over de spraakstoornis van marokkaanse en andere jongeren uit de buurten hier vlakbij wil ik het niet eens hebben.
Thuis is waar je wieg heeft gestaan -een waar woord voor mij- maar dat is bij jou misschien nauwelijks van toepassing met de vele verplaatsingen die je moest ondergaan. Ik zou me kunnen voorstellen dat je er daarom pas laat toe bent gekomen om ‘s-Gravenhage als jouw thuis te beschouwen. De plek waar je je ellende van je af kon schudden.
????x
Dat klopt helemaal, Theo. Ik heb inderdaad geen echte ‘roots’en kan ook niet terugvallen op jeugdvriendjes en vriendinnetjes van de vroegere scholen. Daarvoor was ik overal te kort. Daarom zijn voor mij de contacten met jou en de andere Theo en Jeanne en Peer Neeleman zo leuk, omdat dat eigenlijk de enige contacten zijn die ik nog heb uit mijn jongere jaren.
In Utrecht heb ik me nooit thuis gevoeld, in Eindhoven wel enigszins, maar toen ik in Den Haag terecht kwam, had ik direct een gevoel van thuiskomen. Ik kan dat niet verklaren, maar het was er direct. ‘Hier blijf ik,’zei ik tegen mezelf.
Wat dialecten en straattaal enzo betreft. Ik vind het wel leuk. Heb de dialecten vaak expres geïmiteerd. Brabants, achterhoeks, ‘als een allochtoon’ en Haags. Haags vind ik wel leuk klinken. Plat Utrechts absoluut niet. Amsterdams heb ik nooit met succes kunnen imiteren. Ik denk zelf dat ik te plat praat (met een mengeling van alle invloeden), maar mijn kinderen vinden van niet. Zij beginnen allemaal steeds mooier Nederlands te praten 🙂