Die kunnen wij niet houden. We wonen immers nu eens hier en dan weer daar. Zelfs het verzorgen van plantjes is al een grote zorg, wanneer je een tijd er niet bent om ze te bewateren.
In Nederland geniet ik van de vogeltjes die in mijn tuin komen snoepen van het brood en de zaadjes die wij voor hen klaarzetten. Hier probeerden we musjes te lokken, de alleseters die je hier veel ziet. Het viel niet mee om iets te kopen in een dierenwinkel om het vogelvoer in de stoppen. Spanjaarden zijn het niet gewend om ‘vogels van buiten’ te voederen voor hun plezier. Met moeite vonden we een soort voedselcontainer. Na veel aarzeling komen er nu musjes eten, maar dit alleen als wij de container op de bodem van het dakterras zetten.
Verder zijn daar de katten van de buren, die ons regelmatig vanaf het dak aanstaren als we op ons balkon zitten. Één daarvan springt ook vaak op het balkon. Dit alleen als hun eigen baasje en vrouwtje niet thuis zijn.

En dan hebben we nog bovenin een buitenhoek van ons keukenraam een wespennest. ‘Zal ik het weghalen?’ heeft Ahmad gevraagd. Nee, dat hoeft voor mij niet. De wespen vallen ons absoluut niet lastig, omdat we voor alle schuiframen horren hebben. En ik vind het nest prachtig om te zien. En hoe zou Ahmad het vinden als hij met moeite een huis had gebouwd en er kwamen een paar enorme reuzen die het in één klap vernielden? Ook niet fijn, heeft hij lachend toegegeven.