Keek net in uitzending gemist naar het eerste deel van de documentaireserie Bandidos. Deze gaat over een aantal jongens ‘van de straat’, die om zichzelf op een beter pad te helpen het leger ingaan en dan terecht komen op de militaire basis in Seedorf, bekend om zijn heilzame werking op deze ‘moeilijke’ jongens. Structuur doet een mens goed. Vooral mensen die qua levenswandel zijn terechtgekomen in stuctuurloosheid en chaos hebben er baat bij. Ik zie een sympathieke Antilliaan, die uit eigen mond en via interviews met zijn moeder openhartig vertelt over zijn jeugd. Een belangrijke herinnering die hij nog heeft aan zijn vader is dat hij hem als tweejarig jongetje, lopend  aan de hand van zijn moeder, tegenkomt  De vader zegt tegen de moeder dat het haar nooit zal lukken deze jongen in haar eentje op te voeden en dat het niets zal worden met hem. Deze herinnering heeft zich in zijn geheugen vastgezet. Er volgt een jeugd van  gepest worden op school, terugvechten en blijven vechten. Uiteindelijk besluit hij in dienst te gaan en komt hij in Seedorf terecht met een groep andere jongemannen met soortgelijke ervaringen, allen jongens van de straat.
Sommigen zeggen dat kinderen uit eenoudergezinnen altijd gedoemd zijn te mislukken en meer kans hebben in de criminaliteit terecht te komen dan kinderen uit twee-oudergezinnen. Financieel en emotioneel maken zij dikwijls een slechtere start dan andere kinderen. Het kan waar zijn en zal ongetwijfeld zijn uitgezocht door middel van onderzoeken en cijfermateriaal, hoe betrouwbaar dat dan ook mag zijn. Vast staat dat met name voor jongens een vader als rolmodel heel belangrijk is. En als die ontbreekt en er is ook niet een oom of neef of leraar om die rol te vervullen, dan is het voor een jongen een stuk moeilijker om bijvoorbeeld zelfvertrouwen te krijgen en een stevige basis dan voor jongens met zowel een vader en moeder. Ik zie het in deze serie en hoor het uit de mond van de hoofdrolspeler daarin, die het geluk heeft dat hij kan reflecteren op zijn eigen handelen en die dat ook laat zien in zijn interviews met de andere jongens, die eveneens bereid en in staat zijn om na te denken over hun leven.
Interessant en nuttig voor andere jongeren om naar te kijken die in een soortgelijke situatie verkeren. Hoeveel zijn dat er wel niet? Ook mijn zoons hadden hun vader niet als rolmodel. Misschien dat het me daarom zo raakt.