Ging ik vandaag.

Ik heb een stel hele oude orchideeën, het zijn er 11. Ze zijn minstens 20 jaar oud. Veel mensen kopen orchideeën die in bloei staan en gooien deze weg als ze uitgebloeid zijn. Je kunt al twee orchideeën kopen voor een tientje, terwijl een kleine zak aarde voor de orchidee 6 euro kost. Maar ik blijf zorgen voor mijn orchideeën, ook als ze zijn uitgebloeid. Ik vind het altijd leuk als er weer nieuwe scheuten aangroeien waar bloemen aan komen

Mijn orchideeën zijn hier en daar heel erg opzij gaan hangen en zo lijkt het wel of de wortels te veel boven de aarde zijn gaan uitsteken en tevergeefs naar aarde happen. Ze zijn ook flink uit de kluiten gewassen inmiddels, zodat ik dacht dat sommige exemplaren wel een grotere pot konden gebruiken.

Ik fietste vanmorgen even naar Action en kocht drie glazen potten (orchideeën gedijen beter in een doorzichtige pot dan in een dichte). Thuis bleken ze niet veel groter dan de potten die ik al had. Dus ik wilde ze terugbrengen. Gelukkig had ik de bon nog. Ik stopte de potten weer in mijn grote fietstas en reed terug naar de Action. De bon had ik in mijn zak gestoken (dacht ik, maar ik weet zulke dingen vaak niet zeker, omdat je dat soort dingen vaak op de `automatische piloot’ doet). In de winkel aangekomen merkte ik, naarstig zoekend, dat ik geen bon had. Ik vroeg de cassière of ik de potten bij haar kon laten en even naar huis kon rijden om de bon te zoeken. Dat was o.k. Dus ik weer naar huis. Daar vond ik geen bon. Dan zat de bon misschien toch in de tas met de potten. In de winkel merkte ik dat dat niet zo was. ‘Ik laat de potten toch maar hier ,’ zei ik tegen het meisje. ‘Dan maar geen geld terug. Ik kan niks met deze potten.’ Het meisje vond dat wel zonde. Ze zei: ‘Als je nog weet wanneer je gepind hebt, dan kunnen we de bon opnieuw uitprinten’. Ik wist het nog, want het was een uurtje geleden. Er werd een ander meisje bij geroepen, die ‘servicedienst’ had. Ze vroeg me of ik het bankafschrift kon laten zien op mijn telefoon. Die had ik niet bij me. Ze ging toch voor me zoeken, de lieverd. Het duurde even, maar toen kwam ze tevoorschijn met een uitgeprinte kopie van mijn bon. Ik kon het geld terugkrijgen, maar wel via de pin. Had ik mijn pas bij me? Ja, die gelukkig wel. Ik moest hem even tegen de automaat aanhouden en kreeg toen een bonnetje als bewijs dat ik mijn geld zou ontvangen.

Ik weer naar huis, mezelf een sukkel vindend, maar ook opgelucht. Ik was nu een paar uur heen en weer aan het rijden voor niets. Thuisgekomen zag ik de bon, die ik niet had kunnen vinden, liggen op de grond naast deur die ik op slot had gedaan toen ik met de potten vertrokken was. Met het tevoorschijn halen van de sleutel had ik de bon uit mijn zak laten vallen. Toen ik terugkwam om de bon te zoeken in huis was ik door een andere deur naar binnen gegaan en daarom had ik de bon niet zien liggen.

Ik had willen schilderen, maar in plaats daarvan ben ik voor niets een paar keer heen en weer gefietst naar de Action. Gelukkig had lieve Ahmad voor mij intussen orchideeën verwisseld van pot en voorzien van verse aarde. Dat was tenminste nuttig.

Over nuttig gesproken. Hij maakt ook deze raamdecoratie voor onze slaapkamer.

Die hangt al en nu is hij alweer bezig met een muurdecoratie voor de buurman. Wij kregen van hem een voorpoot van een, ter gelegenheid van het slachtfeest, geslacht schaap. Wij laten nooit een dier slachten en doen niets aan dit slachtfeest. Ter compensatie maakt Ahmad een mooie decoratie van glas om cadeau te doen aan deze aardige buurman.