Een tijdje schreef ik niets in dit weblog. Ik had er geen tijd voor! En dat komt door het volgende:

Mijn zoon heeft een nieuwe baan binnen het bedrijf waarvoor hij (thuis) werkt en mijn schoondochter had al een paar dagen last van een keelontsteking. De oudste dochter had vakantie, terwijl de ouders moesten werken. Andere oma had deze week geen tijd om op te passen. Dus ik bood spontaan aan om de bijna 6 jarige meid dinsdagochtend op te halen en een nachtje bij mij te laten logeren. Woensdagmiddag zou ik haar dan terugbrengen.

Ik sta ambivalent in het me aanbieden als oppas-oma. Aan de ene kant vind ik het leuk en voel ik me weer een beetje kind als ik met die fantasierijke meid optrek en gezellige dingetjes met haar doe. Maar aan de andere kant weet ik dat het mij heel veel energie kost. Aan het einde van zo een oppasdag kan je me opvegen. Ik sloof me waarschijnlijk te veel uit. En opa zit meestal in een andere kamer en doet zijn eigen ding. Hij is helaas geen oppas-opa, zodat de kleine meid zich helemaal op mij richt. De hoofdreden waarom ik het doe is dat ik mijn kinderen wil ontlasten. Dat werd door hen erg gewaardeerd en dat doet me enorm goed. De kleine zus van één jaar slaapt toevallig de laatste dagen beter dan ooit en zij konden eindelijk tot rust komen en dat gun ik ze zo. Ik neem mijn petje af voor al die jonge ouders die sinds de corona-pandemie thuis werken met kleine kinderen om zich heen.

Het is een zegen voor veel ouders dat 10 januari de scholen weer opengaan.

Vandaag kon ik mijn luxe leven van gepensioneerde weer oppakken. Wat een heerlijke rust. In de ochtend het nieuws kijken op tv en dan meedoen met Nederland in Beweging. En dan een hele dag voor je hebben die je mag indelen zoals het je uitkomt. Ik kan er niet genoeg van krijgen.

Laatst maakte ik een mooi foto van mijn buurvrouw. Ik wil haar gaan schilderen.

Ik maakte ook een fotootje van de mooie door haar uitgestalde kerstversiering, die ze nog wel even laat staan. Na elk klusje voor haar wil zij dat ik even met haar blijf kletsen (of beter gezegd ‘blijf luisteren’) in haar gezellige warme flatje en dan kost het me moeite weg te gaan, de koude in, ook al is het minder dan 100 meter naar mijn voordeur.