Ik geef het hondje alle tijd om overal te snuffelen en die tijd neemt zij ook, ervan genietend dat deze pensionado alle tijd heeft om telkens stil te staan met haar verstand op nul. Vooral als het zonnetje aangenaam schijnt, zijn dat voor mij heerlijke rustmomentjes. Laatst maakte ik het nog gekker door even te gaan zitten op een bankje in de zon, uitkijkend op het water. Toen bleek dat het hondje ook bereid was op mij te wachten en bleef ze rondom mijn bankje een hele tijd rondsnuffelen. Ik had toen even een zeldzaam geluksgevoel, terwijl ik over het water staarde en eendjes en meerkoeten voorbij zag zwemmen. Toen het hondje klaar was met haar gesnuffel ging ze naast mijn bankje zitten en keek me alleen aan, wachtend tot ik klaar was om verder te lopen. Schattig om te zien was dat.

Vandaag belde mijn jongste dochter dat zij onverwacht toch vakantieplannen heeft. Ze gaat volgende week naar Italië waar ze samen met haar broertje en zijn gezin een huis heeft gehuurd voor twee weken. Heel leuk voor haar en ook voor mijn jongste zoon. Ze hadden eigenlijk geen vakantieplannen, maar dat hebben zij spontaan gewijzigd. Dat mag ook best na een jaar hard werken.

Voor mij betekent het dat er nog een hondje komt logeren. Volgende week woensdag wordt Lola gebracht. Ik ben benieuwd hoe Loulou, die een stuk ouder, is gaat reageren op de komst van de kleine druktemaker. Ze kennen elkaar goed, dus het wordt vast wel gezellig met die twee. Verschil is dat Lola gewend is snel haar behoeften te doen en dan terug te keren van een wandeling, terwijl Loulou graag haar tijd neemt. Maar ik verwacht dat Lola het niet erg vindt zich aan te passen aan haar oude kameraadje. Ze moet wel.