Voor mijn nieuwe telefoon bestelde ik een hoesje ter bescherming. Later dacht ik eraan om ook een screenprotector te bestellen. Want wat mooi is wil je ook mooi houden, nietwaar.

Een pakketje met zoiets als een screensaver past door je brievenbus en wordt in de regel een volgende dag bezorgd. Gisteren kreeg ik een mail dat mijn pakketje bezorgd was om 15.40, maar er lag niks op mijn deurmat en er stak ook niks uit mijn brievenbus. Het was voor het eerst dat ik dat meemaakte. Als er wordt gezegd dat er iets is bezorgd via de mail, dan is dat in de regel ook zo. Maar in dit geval dus niet! Dat soort dingen kan mij heel boos maken en ik ga dan tot het uiterste om mijn verhaal te halen. Ik belde het bedrijf dat het pakketje verstuurde en daar stelde men mij gerust dat dit wel vaker gebeurde en dat een pakketje soms al kan worden aangemeld als zijnde bezorgd terwijl dit nog niet zo is. Men ried me aan af te wachten en als ik over twee dagen nog niets had, dan zouden zij met mij samen een oplossing zoeken.

Daarna nam ik contact op met Post NL, de eigenlijke verantwoordelijke. Dat kon alleen met een chatrobot gevolgd door een medewerker. Ik had het gevoel dat de medewerker me achteloos antwoorden gaf. Het pakketje ‘was waarschijnlijk vertraagd’ en als ik het na een week nog niet had, kon ik nog eens met hun contact opnemen. Dat accepteerde ik niet, want dit klopte niet. Ik had in de track en trace link gezien dat de bezorger onderweg was met mijn pakketje en hoe zou het dan nog een week kunnen duren? Daarna vroeg de medewerkster of ik nog andere vragen had, waarop ik zei dat ik geen vragen had maar een klacht. Toen kreeg ik eindelijk te horen dat ze het wel degelijk serieus namen en dat de leidinggevende de bezorger ter verantwoording zou roepen. Daarna was ik in ieder geval daarover tevreden. Om 21 uur in de avond viel alsnog het pakketje op mijn deurmat. Ik was daar wel blij om, maar het voelde toch niet goed dat ik er zo achterheen had moeten zitten om het te krijgen.

Vandaag was de grote dag dat ik de protector van gehard glas op mijn telefoon zou gaan plakken. Al voorafgaande daaraan was ik nerveus. Ik ken mezelf en weet dat ik een kluns ben in dingetjes die heel precies moeten. Ik bekeek drie keer het instructiefilmpje en begon aan het karweitje met de zenuwen in mijn lijf. En ja hoor, het ging mis. Ik had het scherm van mijn telefoon helemaal stofvrij gepoetst maar bij het verwijderen van de plakstrip van de aan te brengen screenprotector was er kennelijk een stofje neergedwarreld op het plakkende oppervlak van dat ding. Ik kon wel janken. Niet vanwege het geld. Het is niet zo een duur product. Maar vanwege mijn eigen falen.

‘Ik wist al dat het mij niet zou lukken,’ jammerde ik tegen Ahmad, die zelf al een screenprotector heeft (Hij had een pakket besteld met twee stuks en dus twee kansen. Bij de eerste lukte het bij hem ook niet). ‘Ik ga het voor jou doen,’ zei de lieverd, die ik al jaren bewonder om de precisie waarmee hij taken kan uitvoeren, zoals zijn tiffany en ander mooi werk dat hij in het verleden liet zien. Ik heb een nieuw pakketje screenprotectors besteld van twee stuks. Sommige dingen kan je beter uit handen geven, als je weet dat je er niet goed in bent.