De tweede dag is een geluksdag voor ons met veel mooie momentjes. Herken je dat? Zo een dag dat je als het ware non stop in een opperbeste stemming verkeert. Dat je op je best bent en daarom vaak de liefde herontdekt.
Ons eerste uitstapje is naar Faro. De bus stopt naast een plein waarop een overdekt klein marktje staat en een rond muziekpodium. We slenteren wat rond, eerst achter onze gids Victoria aan, in de richting van een stukje stadswal, dat de aardbeving heeft doorstaan en overeind is gebleven. Gelegen langs een ría (getijrivier). Een riviermond met zout water, dat dagelijks een paar maal stijgt en daalt onder de invloed van eb en vloed. Zulke riviermonden zie je veel in de Algarve.
NB In 1755 is er een grote aardbeving geweest in Lissabon en die heeft schade aangericht in de wijde omtrek. Zodoende is er in de Algarve nauwelijks een historisch monument te bewonderen.

We blijven even hangen bij de ría. Met een behaaglijk zonnetje op de rug te staren we over de grote watervlakte. In de verte enkele eenzame vissers op zoek naar zeediertjes, bootjes en talrijke vogels. Ooievaars komen hier veel voor. Regelmatig vliegt er een vliegtuig laag over, dat landt op het nabije vliegveld.
Dan gaat de kudde richting de kathedraal, een bescheiden wit kerkgebouw. Aan de toren kan je zien dat het ooit eerder een moskee was, zoals zoveel kerken in het vroegere al Andalus, waarvan de Algarve ook deel uitmaakt. Ahmad en ik gaan ons weegs, een beetje dromerig als pas verliefden.
NB De bouwstijl in de Algarve heeft een geheel eigen uiterlijk, waarin zowel Moorse, gotische als Noord Europese invloeden te herkennen zijn.
Op het overdekte marktje koopt Ahmad voor een prikkie twee paar heel mooie oorbellen voor me. Ik hang direct een paar daarvan aan mijn oren. Dan zie ik een omaatje zitten achter gehaakte babyslofjes en jurkjes. Ik val voor een turquoise jurkje, waarin ik mijn laatste kleinkind, de kleine ‘bollie’, in mijn gedachten al kan zien stralen.
Op een bankje gezeten zeg ik tegen Ahmad dat ik me net zo gelukkig voel als een tijd terug in Cordoba. Hetzelfde vredige gevoel.
Die tevredenheid en rust blijft hangen als we terugkeren in het hotel, waar we op ons gemak kunnen eten en daarna een paar uurtjes voor onszelf hebben, terwijl de batterij van mijn camera aan het opladen is.
NB Het personeel in het hotel is relaxed en aardig. Het is grappig om te merken dat Portugezen heel goed Spaans verstaan. Ook als zij Portugees terug praten kunnen wij dat grotendeels wel begrijpen. Hun taal klinkt mij heel zangerig en vrolijk in de oren.