Uiteindelijk blijk ik dus een grote familie te hebben. Mijn vader kwam uit een gezin van acht kinderen en daaruit zijn weer een flink aantal neven en nichten geboren, die op hun beurt ook weer kinderen hebben. Ik ben een kleine Theunissen tussen allemaal andere Theunissens die nogal lang van postuur zijn. Maar verder herken ik wel trekken in de karakters van de familieleden, die ik tot op heden ontmoet heb. Ik heb maar een klein deel van de familie ontmoet. Ik onderhoud nu al contact met het jongste zusje van mijn vader (89 jaar oud) en een nichtje van hem, dochter van zijn oudste zus (ook rond de 80 jaar oud). Beiden zijn lieve dames. Het zusje van mijn vader lijkt het leuk om een familiereünie te organiseren. Dat lijkt mij ook leuk. Mijn neven en nichten zijn inmiddels, net als ik, gepensioneerd en hun kinderen hebben over het algemeen ook al weer nakomelingen. De kinderen van mijn neven en nichten zijn niet zo geïnteresseerd in een reünie, heb ik begrepen, maar de neven en nichten van mijn generatie wel.
Ik ben benieuwd of de reünie er zal komen, maar zeker is dat ik wel contact wil blijven houden met de twee dames die ik nu regelmatig bel. Het geeft me een warm gevoel nog familie te hebben naast mijn kinderen en nog één nicht van mijn moeders kant.