Expeditie Robinson

Dat vind ik nou een goed programma. Het gaat hier niet alleen om de behendigheid en sportiviteit van mensen, maar ook om hoe zij het spel strategisch spelen.
Ik vind het programma goed, omdat het schitterend is opgenomen in de mooie natuur van de eilanden waar het zich afspeelt. De mensen kunnen in de barre omstandigheden waarin zij verkeren niemand anders zijn dan zichzelf en dat is onthullend. Karakters komen helemaal uit de verf.
Natuurlijk heb ik mijn sympathieën en antipathieën. Er doen dit keer ook onbekenden mee, maast de gebruikelijke vips. Het valt me direct op dat de onbekenden hun positie als deelnemer duidelijk niet cadeau hebben gekregen. Zij zijn al door een zware selectie heen gekomen om aan dit programma te mogen meedoen. En dat kan je merken. Het zijn stuk voor stuk kanjers en diehards.
Maar dat is nog niet eens het belangrijkste. Mij interesseert als psycholoog vooral hoe mensen zich opstellen in de groep en tegenover andere deelnemers. En dan valt me toch echt op dat de vips meer verwend en kinderachtig gedrag vertonen dan de ‘onbekenden’.  En dan zijn er natuurlijk daarnaast de verschillen in hoe dominant, eerlijk, vals of gluiperig mensen zich tonen voor heel Nederland.
Tot mijn grote genoegen zijn de mensen die ik graag mag (vanwege wat zij over hebben voor de groep, hoe hard ze werken om bijvoorbeeld aan eten te komen en hoe goed zij zijn in de proeven, kortom die mensen die ik hoger heb zitten dan anderen) nog in het spel. Op een paar na, die ik het liefst ook nog zie verdwijnen. Maar die gaan waarschijnlijk ook afvallen.
Tot nu toe zijn mijn wensen als toeschouwer uitgekomen. De mensen die een gat groeven voor een ander vielen daar zelf in. Zodat ik juichend roep van achter mijn pc: ‘Lekker!!!’ ‘Lekker puh!’
‘What goes around comes around’ en dat wordt voor mij helemaal bevestigd in dit programma. Heerlijk……

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *