Ik hoorde Ahmad lachen, toen hij toevallig stuitte op een artikel in traveler.es. Daarin staat, vertaald in het Nederlands o.a. het volgende geschreven:

‘Twee feiten: ten eerste zijn Andalusiërs de beste minnaars in Spanje volgens de laatste Control-studie. Twee, ze zijn het meest teder van het land, volgens de studie die Milka (noot van mij, daarmee wordt vast geen chocoladereep bedoeld) in 2012 heeft gemaakt. Dus als je erover denkt om een ​​Andalusiër te ontmoeten, gefeliciteerd! We weten niet of het goed of slecht afloopt, maar waar we zeker van zijn, is dat je een leuke tijd zult hebben … en we gaan je helpen het te bereiken!‘

En dan volgen er wat meer gemeenplaatsen over de Andalusiërs. Dit keer eens in positieve zin, in plaats van dat men wijst op hun minderwaardige manier van het uitspreken van het Castiliaans en hun zogenaamde ‘luiheid’. Deze beide hardnekkige vooroordelen kan ik weerleggen met mijn ervaring. Mijn poëtische Andalus is verre van lui en ook heb ik overal waar ik kwam waar mensen dienstverlenend aan het werk waren, zoals in ziekenhuizen of winkels, alleen maar hard werkende mensen ontmoet.

Viva Andalucía ?