Waar is hij gebleven, die kracht van weleer. Ik ben verkouden en misschien is het zelfs griep. Kriebelhoest, hoofdpijn, rugpijn, rillerigheid, ogen die tranen en branden en een energiepeil van  0,0. Het enige wat ik wil is lamlendig hangen, zitten en slapen, wat niet lukt omdat ik bijna elke 5 minuten moet hoesten. Ik heb een verschrikkelijk hoofd met kleine rode oogjes.
Hoe deed ik dat vroeger? Ook toen had ik weleens griep en koorts, maar ik kon daar nooit aan toegeven. De kinderen moesten naar school gebracht worden op de fiets in weer en wind en iedereen moest eten. Ook al kon ik bijna niet staan, ik deed dat gewoon toch en ik liep zelfs. Zo weet ik nog goed dat ik ooit bijna 40 graden koorts had en dat mijn oudste dochter zei: “Maar mamma, je hebt ons beloofd dat je patatjes zou bakken” en belofte maakt schuld, dus daar stond ik dan te frituren, voorovergebogen, me vasthoudend aan het fornuis. Ook toen ik nog werkte liet ik me vaak niet tegenhouden door een koutje. Ik deed groepswerk en ik vond dat ik  het niet kon maken om een stuk of 12 mensen voor niets te laten komen met een voor hun duur tramkaartje. Niet dat dit goede gedrag me veel heeft opgeleverd. Ik ben uiteindelijk toch ontslagen.
Maar nu. Eén verkoudheid en ik ben geveld. Is het daarom dat ze bejaarden een griepprik geven? Waar ik denk niet aan mee te hoeven doen,omdat ik me normaal gesproken nog niet zo bejaard voel.
Ik voel het verschil nu. Jong is jong en oud is anders. Ik ben geen die hard meer.