Die maakte alles goed. Zodra we weg waren uit El Bosque voelden we ons direct een stuk vrolijker en energieker. Ook al reed ik met enigszins samengeknepen billetjes over de smalle en bochtige bergweggetjes van de Sierra de Nieves. Omdat we toch Ronda passeerden besloten we even Ronda binnen te rijden om daar wat rond te wandelen. Weliswaar zijn we daar al drie keer geweest, toch blijft het leuk om daar even te zijn. We bewonderden opnieuw de enorme steile rotspartijen. Gingen ons te buiten aan een derde kop koffie in het zonnetje.
Daarna reed Ahmad verder en kon ik me in alle rust vergapen aan het schitterende heuvellandschap van de provincie Malaga. Het rijden over binnenwegen geeft een echt vakantiegevoel. Eigenlijk genoten we hier meer van de natuur dan we hadden gedaan in El Bosque. Deze mooie vergezichten kwamen als een verrassing en raakten ons meer dan het ook mooie maar toeristische El Bosque.
Ik heb erover nagedacht waarom ik me zo onprettig voelde in El Bosque. De natuur daar riep vervelende herinneringen bij me op. De sfeer daar bracht me terug naar mijn jeugd en mijn stiefvader. Donkere huizen in een bosachtige omgeving zijn niets voor mij en brengen gevoelens teweeg die ik nog altijd niet goed aankan. Ik kreeg zelfs nachtmerries en werd de laatste dag wakker met een verrekte spier in mijn rug.
Het is goed om dat nu over mezelf te weten, hoe onprettig dat ook is. Ik denk dat meer mensen dat zullen hebben, dat een bepaald soort omgeving nare gevoelens kan oproepen, terwijl een andere omgeving juist prettige gevoelens kan oproepen. We zijn een vat vol met herinneringen en bijbehorende gevoelens.
Vandaag hebben Ahmad en ik als twee witte reuzen ons huis helemaal grondig gepoetst. Ahmad de ramen en het terras en ik de rest. Nu heb ik pas tijd om naar de foto’s en filmclipjes te kijken.
Het is hier nog steeds prachtig weer, wat zelfs hier ongewoon is. Leuk voor ons, maar minder goed voor de natuur.