Gisteren reden we naar een ziekenhuis in een landelijke omgeving vlakbij Cartama. Ahmad was daarheen verwezen om te horen wat de datum van zijn operatie zou worden. Dat ziekenhuis ligt op 20 minuten rijden van ons huis en dat is niet verder dan het ziekenhuis in Malaga. De weg erheen is smal, maar schilderachtig en bij het ziekenhuis is een parkeerplaats waar altijd plaats is. Dat is een heel verschil met het ziekenhuis in Malaga, waarheen de weg druk is en filegevoelig. Bovendien is er bij dat ziekenhuis veel te weinig parkeergelegenheid en is het zoeken naar een parkeerplekje daar een hel.

Het tussen de heuvels en bergen gelegen ziekenhuis oogt modern en overzichtelijk. Ahmad werd heel snel geholpen. Voor ons zat een mooie jonge urologe in chirurgenkleding. In mijn ogen zijn veel werkenden piepjong, maar dat komt omdat ikzelf oud ben ?. Maar ik zag aan haar dat ze efficiënt was en toen ik keek naar haar handen en armen, kon ik me voorstellen dat zij het chirurgische werk prima zou kunnen klaren. Al direct werd duidelijk dat de operatie niet met spoed zal plaatsvinden. Het kan nog wel een paar maanden duren voordat Ahmad aan de beurt is. Er is geen acuut gevaar, maar alleen ongemak. Hij loopt al jaren rond met deze steen.

Ze legde ons de details van de operatie uit en Ahmad moest een aantal formulieren ondertekenen. Dat voelde goed, want dan weet je ook dat er zeker iets staat te gebeuren. Maar wanneer is dus niet zeker. Ook niet waar de operatie zal plaatsvinden. Maar als het zover is, dan zal hij gebeld worden.

Het ziekenhuis Quadalhorce ligt in een mooie omgeving. De zon bescheen het groen en de wilde bloemen die zijn opgekomen na de langverwachte regenbuien. In de verte zagen we de besneeuwde bergtoppen van de Sierra de la Nieve

Het ziet er nu naar uit dat we toch op 21 april naar Nederland kunnen afreizen zoals we van plan waren.