Vanmorgen namen we afscheid van het hotel en het zeer makkelijke leven. Toch naar de fitnessruimte gegaan om mijn oefeningen wel mee te pikken. Daarna afscheid genomen van de Belgen en koffer ingepakt. We lijken onderhand net een goed geoliede machine, zoals wij koffers in- en uitpakken bij onze reizen. Nu zitten we alweer achter onze laptopjes, terwijl alles op zijn plek ligt en de wasmachine draait….
Ik kreeg vandaag in de lift een onverwachts compliment van twee Engelse dames. Ze vroegen of ik een ballerina was geweest. Het was hun opgevallen hoe soepel ik bewoog bij de aquagym en -zumba. Nee, dat was ik niet, ‘but I always like to move’.
En toch deed dit compliment mij goed. Ballet en dans zijn de kunstvormen die mij het meest boeien en het meest kunnen ontroeren. Ik kan gewoon soms grienen als ik een mooi en bezield uitgevoerde dans zie. Dat raakt me enorm. En ja, ik dans zelf ook met overgave, altijd gedaan. Dat is ook precies wat ik zoek als ik naar anderen kijk die dansen, de oprechte overgave en het als vanzelf gaan van de bewegingen. Dansen is expressie van emotie.
Toen ik later met mijn liefde in de auto zat, zei ik hem dat eigenlijk nu, op mijn relatief oude dag (bijna 70) mijn kwaliteiten pas naar buiten komen. Tekenen, schilderen, dansen, schrijven….ik vind het allemaal leuk, maar nooit kwam daar veel van naar buiten. Ik had het te druk met overleven en ik had tot op hoge leeftijd geen greintje zelfvertrouwen. ‘Ik breng alles wat jij in je hebt naar buiten,’ zei Ahmad hierop. Dat klinkt misschien arrogant, maar het is waar. Wij brengen het beste in elkaar naar boven. Toen bleven we nog wat doorpraten over hoe gelukkig we nu zijn en hoe relaxed. Ja, het mag saai overkomen, maar we zijn heel blij met elkaar en ons leven.
Het is hier nu net zulk schitterend weer als in Cabo de Gato. Wat een mooie nazomer……..Filmpjes gaan misschien volgen.