Deze mooie foto maakte Ahmad van een hoekje in onze tuin. Tussen de bloemetjes zie je een bakje met water, waaruit dagelijks vogels komen drinken. Het is een oude vijzel. Dit beeld doet me dan weer denken aan de reproductie van een Chinese spreuk op een klein houten plankje die bij mij op de WC hangt.

Dit piepkleine schilderijtje met wijze woorden kreeg ik ooit cadeau van een collega, die dat soort waardevolle dingetjes uit het grof vuil haalde. Hij gaf me in totaal drie dingen. Een zwarte fluwelen doek waarop in het Arabisch ‘Bismillah’ geborduurd was en die ik boven mijn bureau hing op het werk en een afgedankt ingelijst schilderij, een reproductie die ik heel mooi vond, omdat hij me herinnert aan het een landschap uit mijn jeugd. Hij hangt nog steeds in mijn logeerkamer.

En zo moet ik ook aan de collega terugdenken, die me deze mooie dingen cadeau deed en kennelijk bij het vinden ervan aan mij moest denken en het me ook gunde. Het was een aparte gozer, die theologie had gestudeerd en later besloot te gaan werken met gehandicapten. Hij heet Andreas en ik mocht hem graag.

Gisteren kreeg ik een pakketje met mijn als nieuwe I Tjing, die inderdaad eruit ziet of er nooit in gelezen of zelfs maar gebladerd is. Ik ben heel blij met dit boek dat gebaseerd is op Chinese wijsheid van 3000 jaar oud. Ik herlees het nu en ga het weer raadplegen met een nieuwe blik na 50 jaar.

Zo lijkt alles mooi met elkaar samen te hangen.