Zoekend naar foto’s in mijn bestanden vond ik deze door mijn vader geschreven brief met een verjaardagswens voor mij. Het deed mij zo goed deze warme woorden te lezen. Ook al kwamen ze heel laat in ons leven. Het was niet lang voor zijn overlijden. Het stemt me gelukkig en tevens triest, omdat ik me bedenk dat ik hem al vanaf 1993 regelmatig opzocht in Heerlen. Dat is zoveel jaren en in al die jaren zei hij me geen bloedband te ervaren met mij, omdat die volgens hem niet belangrijk was in vergelijking met gedeelde ervaringen. Pas aan het einde van zijn leven kwam hij er, na het zien van videofilmpjes van mij, achter dat ik vier kinderen had. Hij heeft daar al die jaren niet voor open gestaan. Tijdens de halfjaarlijkse bezoeken aan hem heb ik al die jaren nooit de kans gekregen over mijzelf te vertellen. Ik prijs me gelukkig dat ik afscheid van hem heb mogen nemen vlak voor zijn dood, samen met zijn kleinzoon, en dat hij pas toen echt goed naar ons keek. Eind goed al goed. Al had ik graag eerder die band met mijn vader gehad.
Iets dergelijks overkwam mij ook met mijn moeder. Pas voor haar dood kreeg ik een goede band met haar. Zij en ik hebben een heel mooi afscheid gehad. Echt liefdevol contact met mijn beide ouders kreeg ik op het einde van hun levens. Maar dat maakt dat ik ze alsnog nooit zal vergeten en met een warm hart terugdenk aan die laatste momenten met hun.