Gisteren kreeg ik eindelijk bericht van de uitgever naar wie ik mijn boek had toegestuurd. Ze hadden mijn manuscript met ‘grote belangstelling’ gelezen, maar konden het helaas niet gratis uitgeven. Wensten me verder veel succes met het manuscript.
Ik weet dat ik beloofd heb dat ik, in geval van afwijzing door de uitgever, het boek hierboven in dit weblog gratis in PDF zou zetten in de pagina’s, zodat de lezer het desgewenst zou kunnen omzetten in epub om het te lezen.
Maar ik zeg jullie eerlijk: ik durf dat niet! Het gekke is dat het me geen moeite kost dingen van mezelf te delen in dit weblog, maar ik houd daarbij altijd wel zelf in de hand wat ik wil delen en wat niet.
Als een schrijver een boek schrijft en het verhaal is fictie, dan geeft deze onbedoeld heel veel van zijn of haar ziel prijs. Uit een boek kan je zoveel halen over een schrijver. Heeft een schrijver meerdere boeken geschreven, dan zie je in die boeken vaak kenmerken terug die de schrijver karakteriseren. Thema’s die terugkeren, manieren om dingen te beschrijven en gevoelens daarin te leggen. Al zijn de personen in het boek ‘fictief’, ze zijn wel meestal ergens terug te vinden in het leven van de schrijver. De schrijver geeft onbewust stukjes van zichzelf bloot in de veilige vermomming van de hoofdrolspelers in het boek.
En dat vind ik zo eng. Dat ik mezelf onbewust blootgeef via de figuren in mijn boek. En dan zit ik te denken dat mijn kinderen dat dan lezen. En o nee, dat wil ik dan helemaal niet. Ik snap achteraf eigenlijk niet hoe ik het boek heb durven opsturen naar een uitgever. Ben blij dat het niet gelukt is om het uitgegeven te krijgen. Het is net als dansen of toneelspelen voor publiek. Ik doe dat nog liever voor wildvreemden dan voor mensen die ik ken.
Dus ik denk erover om het hele manuscript nu te vernietigen. ‘Doe dat nu niet,’ zegt Ahmad daarover. Maar voor wie zou ik het dan moeten bewaren. Ik ken het verhaal nu al. En ik ben er wel een beetje klaar mee. Voorlopig bewaar ik het nog even. Maar het blijft lekker verborgen in mijn documenten
Echt heel erg jammer???? probeer het naar een uitgever te sturen om het betaald uit te geven en dan kies je alsschrijfster voor een andere naam, idee?
Lafaard! (zeg ik met een glimlach, want snap wel hoe moeilijk het is om die stap te maken). Hoe .moeten Wolkers, van ’t Reve, Minco en Palmen zich wel niet gevoeld hebben bij hun eersteling.
Hoop het toch ooit te lezen. ????