Het voelt vertrouwd, mijn groene buurt met zijn diversiteit aan bewoners. Ik ben er al een paar keer op uit gemoeten sinds mijn aankomst. Voor boodschappen onder andere.

We hebben ons voorgenomen minder te fietsen, want fietsen is een van de gevaarlijkste dingen die je kan doen in het verkeer. Er vallen jaarlijks meer verkeersslachtoffers op de fiets dan via andere manieren van transport.

Het feit dat nu jong en oud zich veelal voortbewegen op een e-bike maakt het fietsverkeer langs de smalle fietspaden, op de wegen en bij kruisingen gevaarlijker dan voorheen. Oudjes sjezen op zo een e-bike, vaak naast hun echtgenoten zonder een moment achter elkaar te gaan rijden en jongeren sjezen met nog meer vaart, soms ook nog met hun telefoons in de hand.

Ik merk dat ik op mijn leeftijd steeds voorzichtiger word. Waarschijnlijk omdat ikzelf wel aanvoel dat mijn lichaam niet meer is wat het was toen ik jonger was. Het evenwichtsorgaan is niet meer zo goed als voorheen en ik ben me steeds bewuster van de gevaren.

Dus wat we nu van plan zijn is eens in de zoveel tijd grote boodschappen te halen met de auto en verder heel veel te voet. Dat deed ik vandaag ook en het beviel me enorm om in plaats van het risico te lopen van mijn fiets te waaien lekker te lopen in de wind, fototoestel binnen bereik. Er zijn genoeg winkels op loopafstand, onderweg zie ik lopend meer en qua tijd maakt het niet eens zoveel uit als je de pas erin zet.

In Alhaurin de la Torre groeten mensen elkaar. Maar nu ik hier ben realiseer ik me dat dit meer een beleefdheidsritueel is dan een welgemeende groet met interesse. Hier zeggen de mensen geen hallo, maar staan ze vaak wel open voor een praatje of men geeft elkaar een glimlach. Het geeft een warmer gevoel. Ik houd van mijn mooie multiculturele buurtje 💖.