Om precies te zijn over 8 dagen. Het zal fijn zijn om wat meer zon te zien en te genieten van langere dagen. Maar ook zal ik dingen vanhier missen. Om te beginnen het contact met kinderen en kleinkinderen. Ook het contact met mijn buurvrouw. Ik zie haar dagelijks en vaak zelfs twee keer per dag. We kunnen het goed met elkaar vinden.

Het uitzicht bij het ontbijt ga ik missen. Nu kijken we samen, gezeten aan de ronde tafel, uit het raam naar de vogeltjes die komen eten.

In Spanje ontbijten we in het keukentje en kijk ik uit op rode keukenkastjes, de ijskast en het lieve gezicht van Ahmad. Hier eten we naast elkaar gezeten en daar tegenover elkaar. ‘Vis a vis is beter dan dicht erbie’, zei wijlen mijn moeder. En daar is ook wel iets voor te zeggen. ‘Elk voordeel heb zijn nadeel’ en omgekeerd, zoals Cruyff al opmerkte.

Het buiten fietsen ga ik hier missen, ook al doe ik dat tegenwoordig het liefst alleen bij goed weer, zoals vandaag. Ik fietste vanmorgen twee keer op en neer naar winkels en genoot van de vrijwel windstille frisse buitenlucht, het winterzonnetje en de fluitende vogels. Het voelde zowaar alsof er al wat lente in de lucht hing.

Fietsen bergop en bergaf in Spanje op wegen met voorbij razende auto’s, dat gaan we niet doen! In Spanje fiets ik afstanden op een stilstaande hometrainer, kijkend naar NL Ziet of Netflix. Dat is hetzelfde als hier.

Schilderen kan ik zowel hier als daar. Het geprepareerde canvasje, waarop ik de buurvrouw wil schilderen gaat mee

Gewoon meegaan met de flow is mijn devies.