Gisterenochtend belde het neefje van Ahmad dat hij eraan kwam met zijn vrouw, helemaal uit Sevilla met de motor (250 km). We kwamen snel in actie. We deden boodschappen en daarna begon Ahmad direct met het vervaardigen van een grote pan soep. Daarna maakte ik mijn succesgerecht klaar, pilaw. Ziezo, dat was alvast gereed. Ik was een beetje zenuwachtig voor het aanstaande bezoek. We leven hier zo op onszelf dat het krijgen van ineens mensen over de vloer wat onwennig aanvoelde. Ik vermande mezelf, omdat ik weet dat in de regel, als de gasten er eenmaal zijn, ik het heel gezellig vind.
En dat was het ook. Ze kwamen vrij laat aan, maar de temperatuur was nog heerlijk zacht op het balkon, zodat we tot 21.30 zaten te kletsen over van alles en nog wat en we om 21.30 ook onze soep lekker buiten op konden eten.
We gingen vrij vroeg slapen, omdat we hadden afgesproken dat we in de ochtend met zijn vieren de mooie wandeling op de berg zouden gaan maken. Helaas ging dat niet door, omdat er vanmorgen een straffe wind stond en de berg gehuld was in grijze wolken. Toen zijn me maar wat gaan wandelen in het dorp, wat ook heel leuk was. Daarna weer lekker kletsen op het balkon, waar het weer steeds meer opklaarde en vervolgens een paar spelletjes rummikub. Toen we koffie gingen zetten liep het stel mee naar onze piepkleine keuken en daar aten ze met ons wat knäckebrödjes met jam bij de tweede koffie. Alles verliep heel ontspannen en beurtelings hadden we serieuze gesprekken of lachten we. We aten buiten om een uur of 15.30 en daarna deden we een kleine siësta. Vervolgens weer kletsen en om 19.00 vertrok het dappere stel op hun motor weer naar Sevilla, waar hun twee kinderen bij de zus van de neef op hen wachtten.

Ik vond het echt reuze gezellig, dit samenzijn met deze neef en zijn lieve vrouw. Ik heb het idee dat zij het ook heel fijn vonden en ik hoop dat ze het nog eens komen overdoen met hun twee kinderen.