Een paar maanden geleden heb ik me hier laten wassen, knippen en föhnen door Patricia Vega, een kapster in Alhaurin de la Torre met 5 sterren in de reviews. En dat verdient ze ook. Al een paar keer heeft ze me heel goed geknipt, op één keer na. Maar dat wil ik door de vingers zien. Die dag maakte ik een dubbele afspraak bij haar voor mezelf en Ahmad. Het was vlak voor de Semana Santa en zij had het die dag al berendruk. Ze heeft ons toen allebei een beetje afgeraffeld. Ahmad zei toen: ´Nooit meer,´ ook al vanwege haar sympathieën voor het Legión Española in de heilige optocht.

Maar ik bemoei me niet met haar politieke voorkeur. Denk alleen aan haar vaardige handen, die de schaar spelenderwijs en schijnbaar als vanzelf plukjes uit mijn haar laten knippen, terwijl zij het haar van links naar rechts en naar voren en naar achteren laat dansen.

Vanmorgen had ik weer een afspraak met haar, om 9.30 uur als eerste klant. Eigenlijk zat mijn haar nog heel goed na de vorige knipbeurt en normaal ga ik niet vaker dan eens per half jaar. Maar omdat ik weer naar Nederland ga volgende week en ik daar nog steeds geen goede kapper weet, dacht ik: ´Kom op! Nog een knipbeurt.´

Ik wilde het wat korter hebben. Een paar centimeter eraf en dan weer lagen. Ik dacht daarbij aan het kapsel van mijn jongste dochter, dat haar heel goed staat.

Als ik in snelpas kom aanwandelen, zie ik dat Patricia nog op het terras zit te ontbijten naast haar kapperszaak. Ik maak een gebaar naar haar dat ze rustig kan blijven zitten (stilo Andalus, neem de tijd voor alles) en ik ga zelf zitten op het smeedijzeren bankje tegenover haar zaak. Ik maak nog even een selfie van mezelf van mijn hoofd vóór de knipbeurt (voor mijn kinderen).

Even later mag ik naar binnen en wast zij geroutineerd mijn haar. Haar wasbakje is heerlijk zacht voor mijn kippenekkie en intussen kijk ik naar de mooie, levensgrote foto van haar twee toen nog kleine zoontjes aan de muur. Het zijn nu middelbare scholieren.

Als ik voor de spiegel ga zitten, vraagt ze me niet wat ik wil. Ongevraagd zeg ik dat ik er een dikke twee cm af wil hebben en vervolgens lagen. Ze trekt zich daarvan niet veel aan, maar begint direct enthousiast in mijn lagen te snoeien. Ik besluit maar niets te zeggen en deze artista gewoon haar gang te laten gaan. Ik wil het creatieve proces vooral niet verstoren en houd mijn bakkes dicht achter mijn mondkapje, terwijl zij bezig is op de maten van Spaanse rapmuziek. Als ze klaar is, veegt ze direct de haren al aan alvorens met föhnen te beginnen. ´Is het van achter niet te lang?´ vraag ik voorzichtig. Zij wuift dit heel beslist weg. ´Zo is het echt goed geknipt, want recht afgeknipt zou mijn haar te zwaar worden. ‘Nu heb ik echt een stuk meer volume in mijn haar.’ Ik ga niet met haar in discussie, want met deze potige dame, die twee keer mijn gewicht heeft, wil ik geen ruzie. Eén klap, en ik lig plat op de marmeren vloer. Nee, dank u wel..

´Eres una artista,´ vlei ik haar. En ik meen het nog ook. Bij het afrekenen (20 piek maar) zeg ik dat ik naar Nederland ga en dat ik daarom ben langsgegaan voor deze extra knipsessie. ´In Nederland is het veel duurder, hè,´ zegt ze begripvol. ´Dat ook, maar dat maakt me niet eens zoveel uit. Jij knipt veel beter,´ zeg ik. ´In februari kom ik terug.´

Je moet je kapper te vriend houden. Ik wil dat ze de volgende keer weer zo haar best doet. Mijn haar is niet veel korter geworden dan het was en het is een heel ander modelletje dan dat van mijn jongste dochter. Maar ieder heeft zijn eigen stijl die bij hem of haar past en je moet nooit vergelijken.

Ik denk terug aan de roze jas, die een vriendin van vroeger heel goed stond, maar totaal niet paste bij mij. Bijna had ik toch zo een jas gekocht ?.