Mijn liefste is een buitenmens. Al vanaf jonge leeftijd ging hij met zijn muilezel of fiets naar het land van zijn vader om dat te bewerken. Later werd hij tuinman en maakte hij een studie van plantjes en insecten. Hij weet daar bijzonder veel van en het is een plezier om met hem in de natuur te wandelen, waar hij altijd planten kan aanwijzen en daarover kan vertellen. Eigenlijk zou hij het beste op zijn plek zijn in een boerderijtje met een lapje grond eromheen. Maar hij heeft daarvoor niet gekozen, omdat wij door onze omstandigheden niet het hele jaar aaneengesloten in Andalusië verblijven. We kunnen zelfs geen sierplanten houden hier, omdat die planten het zouden begeven als we lange tijd niet thuis zijn.

Nu heeft zijn jongste dochter een huis gekocht in een dorp op een afstand van ongeveer 107 km van Sevilla, omdat het daar goedkoper was om een huis te vinden en zij moet denken aan de toekomst van haar gezin. Haar dochtertje zal over een aantal jaren naar school gaan. Ook heeft zij een enorme lap grond gekocht, waarop haar vriend Ali zich kan uitleven als biologische boer. Zijzelf werkt in het onderwijs. Het land ligt niet bij hun woning in het dorp, maar een stuk verderop, even buiten het dorp, iets wat in Spanje vaker voorkomt.

Ahmad is erg betrokken bij hun toekomst en denkt er graag over mee hoe zij het boeren op bescheiden schaal kunnen vormgeven. Op het terrein ligt een mijn, die al gebruikt werd in de Romeinse tijd. Het is een grote mijn en Ahmad heeft al gezien dat er ook water is in die mijn. Hij wil, voordat we naar Nederland terugkeren, het stuk land bezoeken en kijken hoe de mijn precies is ingericht vanbinnen en waar precies het water zich bevindt. Wij hebben daarom met zijn kinderen afgesproken dat we er naartoe zullen rijden (313 km vanaf hier) en zij zullen er dan ook naartoe rijden vanuit hun huidige woonplaats.

Ahmad is er veel mee bezig. Op het land van twee hectare staat ook een gebouwtje, waarschijnlijk een opslagplaats voor gereedschap of dierenvoer. Daarvan kan een kleine woning gemaakt worden. Ali heeft dat al meerdere malen gedaan met zijn collega op het vakantieterrein waar ze nu wonen. Hij kan dat. Ahmad bedenkt manieren om het huisje te voorzien van een goede watervoorziening, elektriciteit d.m.v. zonnepanelen en internet via een schotel. Hij is nu een ontwerptekening aan het maken voor een systeem waarin al het afvoerwater wordt benut en gefilterd om te kunnen dienen als irrigatie en natuurlijke bemesting. Het terrein ligt in een beschermd natuurgebied en daarom moet de watervoorziening en de irrigatie voldoen aan bepaalde normen. Ook moeten de kippen goed beschermd zijn in de nacht met een kippenhok en een ren, waarbij ze zowel van opzij als vanboven beschermd zijn door sterk gaas. Anders worden ze opgegeten door wilde dieren. Het zal voor Ali en Zoraida leuk zijn om de weekenden in het huisje op het land door te brengen en ook kunnen zij er hun gasten laten verblijven. Ahmad ziet zichzelf er wel tijd doorbrengen. Ik gun hem dat zo. Dat kunnen we samen doen, zolang we allebei leven.

We hebben het er weleens over wat we zouden doen als één van ons alleen overblijft. Ik zou voorgoed naar Nederland gaan. Ahmad zou waarschijnlijk zijn bovenhuisje verkopen en ergens in de buurt van zijn kinderen op het land gaan wonen. ´Ik heb meer met plantjes dan met dieren,´ zegt hij. Ik heb gezien hoe liefdevol hij omgaat met stekjes en zaden en hoe hij houdt van zelf verbouwde groenten en fruit. Hij is een echte tuinman, jardinero. Ik vind het jammer dat ik hem zo een leven nu niet kan geven, maar ik moet ook denken aan mijn kinderen en wat er van mij zou worden als ik hier alleen zou overblijven.

Dus voorlopig blijven we wonen en heen en weer reizen zoals nu. Maar ik zie dat Ahmad erg meeleeft met Ali en Zoraida en hun campo. En zij stellen zijn adviezen en bemoeienis erg op prijs. Het zijn lieve mensen bij wie wij ons heel erg op ons gemak voelen. Ik verheug me erop het dorp en het land te gaan bekijken waar zij zullen gaan wonen. Woensdag gaan ze de papieren tekenen bij de notaris. Zoraida blijft in Mairena del Ancor werken tot de zomervakantie en daarna wordt ze overgeplaatst naar Quadalcanal.

Als Ahmad zijn bouwtekening van het te composteren afvoerwater af heeft, zal ik hem in mijn weblog plaatsen. Het is ook bruikbaar in Nederland en daarom misschien interessant voor sommige lezers.