Ik was een tijdje stil hier in dit weblog. Soms denk ik dat ik misschien maar beter kan schilderen dan hier schrijven. Veel kan niet in woorden worden uitgedrukt en waar woorden tekortschieten komen beelden van pas.
Het heeft hier nu eindeliijk flink geregend, dagen achtereen. Vandaag was er ineens een droge dag, maar het weerbericht liet ons zien dat het morgenochtend om 4.00 uur weer gaat regenen. Dus ik besloot te wassen zoveel ik kon zodat de kleding zoveel mogelijk kan wapperen in de wind. Terwijl ik nog een was uithing werd ik gadegeslagen door één van de katten van Miguel, de kattenman. Hij heeft er inmiddels 7! De katten die ons al kennen zien we niet, maar de nieuwkomers zijn nog nieuwsgierig
Laatst vroeg de vriendin van Miguel ons vanaf het dak of wij een kat van hun wilde hebben. We hebben bedankt, omdat het halfjaarlijks heen en weer slepen van een kat voor ons geen optie is.
En verder gebeurt er niet veel. We zitten hier goed.
Over die kat.. ik snap dat jullie niet willen slepen! maar missch kan de kat wanneer jullie wél daar zijn bij jullie wonen? en dan bij Miguel wanneer jullie in NL zijn.
De kat zal ‘Miguel’ blijven kennen.
Ik weet het niet, hoor! missch is het juist heel naar om na een half jaar te zijn vertroeteld door jullie weer een half jaar bij Miguel te worden gelaten. Maar mogelijk is dat voor een Spaanse half-zwerf kat niet zo erg als wij zouden denken?
Het is wel heel erg leuk, fijn, gezellig – een eigen kat!
Miguel woont te dichtbij. De kat zou het denk ik niet begrijpen dat hij/zij ineens bij ons hoort in plaats van een paar dakhuisjes verderop bij haar/zijn makkertjes. We horen ze elke nacht rondrennen op het dak. Het dak is van hun en zij zullen zelf (denk ik) toch steeds terugkeren naar ´hun´ plek. Ik heb wel aangeboden ´op te passen´ en ze te verzorgen als zij eens een keer een tijdje weg willen met vakantie ofzo. Ik hoorde Miguel een keer klagen dat zij dat nooit kunnen.