We pakten onze spullen en reden naar het jonge gezin om afscheid te nemen. Gelukkig had de baby vannacht beter geslapen en waren ze beter uitgerust.
De schoonzoon was heel lief tegen mij. Hij zei (en dat heeft hij al vaker gezegd) dat ik tot de familie behoor en dat ik me zo ook moet voelen. Ik legde hem uit dat ik naar de kinderen terughoudend ben omdat ze al een oma hebben. Waarop hij lachend zei dat ik dan gewoon de andere oma kan zijn van zijn kant. (Zijn moeder is namelijk al lang geleden overleden, toen hij nog jong was). Ik vond dat ontzettend lief van hem en het gaf me een heel warm gevoel. Op een goed moment legde hij de baby in mijn armen. Het was de eerste keer dat ik de baby dicht tegen me aan had. (Natuurlijk wilde ik de baby al daarvoor graag vasthouden, maar ik wilde me ook niet opdringen). Ik was ontroerd door de warmte van deze lieve mensen. Ahmads dochter zei dat ze wilde dat er nog gauw foto´s gemaakt werden van Ahmad en mij en de kinderen. Ik had mijn camera in de auto laten liggen, maar dat werd opgelost door een paar foto´s te maken met de telefoons die er wel waren. De leukste heb ik opgeslagen.
Bij het afscheid kreeg ik een kusje van de kleine meid, die al aardig aan ons begint te wennen.
We namen hartelijk afscheid van dit lieve gezin en we zijn zeker van plan hen vaker op te zoeken.