Er is veel gesteggel in de wereld in het groot en in het klein. Dat zal wel altijd zo geweest zijn. Maar nu komt het zo duidelijk naar voren. Omdat iedereen van zich kan laten horen. Op facebook, twitter en instagram. Of luid sprekend via de telefoon in de tram. Vroeger stuurde men een ingezonden brief naar de krant. En met een beetje geluk werd die gelezen door het hele land. Maar nu kan iedereen zijn mening ventileren. En niet alleen maar hoge heren. Het is een voortdurend welles-nietes-spel. En luisteren mensen dan ook nog wel?

Ik sta erbij en kijk ernaar. Lees alle commentaar alleen maar. Heb er niets aan toe te voegen. Kom niet in die virtuele kroegen. Heb mijn eigen hoekje hier. En dat weinigen het lezen, interesseert me geen zier. Hier zeg ik dagelijks wat ik wil. En ben ik voor de rest stil.

Mijn thema van vandaag is ‘lief zijn voor elkaar’. Misschien vinden jullie dat een beetje raar. Is dat dan geen open deur? Ik trap hem alsnog verder open, heur. Want op mijn oude dag. Is er voor mij maar één gezag. Liefde is mijn leidraad voor dit leven. Voor zover ik kan wil ik die aan iedereen geven. Er is voor mij geen hoger doel. Hoor ik nu alom gejoel? Het kan me niet schelen. Of ik ben met velen. Of helemaal alleen. Ik sta al met één been. In mijn toekomstige graf. Al is mijn leven nog niet af. Ik wil liefde geven aan wie ik ontmoet. Want alleen dat gevoel doet me goed. Als ik kan helpen, doe ik dat graag. Ik kijk elke dag opnieuw naar de vraag. En genieten kan ik ook nog wel. Want dankbaar voor alles ben ik snel.