Ik heb niet vaak last van somberheid maar sinds vandaag (of is het gisteren?) voel ik me neerslachtig. Ik zou blij moeten zijn. Vanmiddag ga ik mijn kinderen en kleinkinderen zien.
Maar ik ben niet blij en dat zit dieper dan mijn omstandigheden. Ik heb het gevoel dat ik nergens meer voor warm loop. Alsof ik alles nu wel gehad heb. Ik schaam me ook voor deze gevoelens. Want ik heb het toch goed? En ik ben herstellende. Is het mijn gebrek aan energie? Ik weet het gewoon niet. Mental confusion!
Alles wat ik leuk vond, zoals fotograferen, filmen, tekenen en schrijven, lijkt me niet meer te boeien. Ik ben leeg en zonder enige inspiratie. Ik voel me oud en afgedaan, hoe lief Ahmad ook voor me is. Ik heb geen interesse om me leuk te kleden of anderszins mijn best te doen er goed uit te zien. Het liefst kruip ik in een hoekje met een boekje.
Ik weet dat ook deze gevoelens bij het leven horen. Ik heb ze zeker ook wel gehad in mijn jonge jaren. Het is vaak nodig door een periode van zo een mentale leegte en verwarring heen te gaan om weer nieuwe inspiratie op te doen. Alles gaat in een golfbeweging, zoals de seizoenen. Ik moet hier even doorheen en hopen op nieuwe tijden met nieuwe inzichten. De ideeënpot zit bij mij nu even potdicht.
Na regen komt zonneschijn en na mist hopelijk een heldere dag met goed zicht. Ik zie het nu even niet………
Shabnamblog
Met een boekje in een hoekje, heel herkenbaar en heerlijk om te doen op zijn tijd. Feestdagen met al de opgelegde verplichtingen en “gezelligheid” zijn bij uitstek de dagen om met boekje in dat hoekje te kruipen, althans in mijn beleving????.
Houd moed, na al deze feestdagen en de lange maand januari wordt het leven en de dagen weer lichter.
Geen zin in hobby’s ? Gewoon niets doen en beseffen dat in de bonus jaren niets hoeft of moet.
In de laatste alinea van Annie haar reactie zit nu juist het venijn! (niet in Annie zelf, hoor!)
Ledigheid is des duivels oorkussen, mijns inziens!
Pak jezelf bij de lurven, waar die zich ook mogen bevinden, en dwing jezelf tot een louterende wandeling in de vroege kille uren. Onderzoek nieuwe bronnen, stort je in de strijd, grijp het zwaard -waar de straatbezem niet volstaat- en versla de draak die jou gevangen houdt. Om kort te gaan: Ogenblikkelijk aan de bak! En wel nu! ✊????
Lieve Annie en Theo. Dank voor jullie aanmoedigende woorden. Jullie hebben ook allebei gelijk. Niks doen en luieren moet kunnen. Maar bezig zijn met iets, wat het ook is, werkt louterend en rustgevend. Ben ook bezig geweest en dan verdwijnen spoken al gauw. We hebben allemaal onze baaldagen. Maar jezelf vermannen en gewoon wat doen, hoe simpel ook, werkt als een bron van troost. Net als kindjes zijn we. We moeten af en toe afgeleid worden van negatieve gedachten. ‘Kijk daar! Een vogeltje.’
Hahaha! Zeer goed! ????????