Het viel, zoals altijd weer, heel erg mee. Het eten was heerlijk. Nati herhaalde wel drie of vier keer hoe lekker zij het eten vond. We hadden ook geluk met het weer. Bij een heel aangename temperatuur konden wij tot 24 uur (toen zij moest vertrekken vanwege ‘zeer vroeg weer op moeten’) heerlijk eten en natafelen op ons terras. Ik zag aan haar dat zij het echt naar haar zin had en enorm op haar gemak was.
Ze kletste honderd uit, met name over de zoektocht naar haar eigen functioneren. Al bij het binnenkomen vroeg zij mij of ik hield van mediteren. Ik antwoordde daar in eerste instantie een beetje afwijzend op. Ik heb nog de verse herinnering aan de enigszins geforceerde yogalessen van Mari Carmen, waarbij we verplicht werden elkaar eens in de maand te masseren volgens de Reiki werkwijze. Ik heb daar niets mee, evenmin als met mindfulness, waar nu zoveel mensen de mond vol van hebben. De lessen van Mari Carmen zijn vanzelf beëindigd toen zij haar studio kwijt raakte na een vervelende echtscheiding. Wij komen haar nog weleens tegen in het dorp en dan praten we even heel hartelijk met elkaar, maar daar blijft het bij.
Maar Nati heeft het over een ander soort meditatie, zoals later bleek. Zij is toevallig via een kennis in aanraking gekomen met een man die in zijn huis wekelijks gedurende een uur meditatie-bijeenkomsten houdt. De ruimte waarin dat gebeurt zou heel speciaal zijn, omdat in deze ruimte al gedurende 20 jaar gemediteerd wordt door mensen van allerlei gezindten. Deze man zelf neemt daarin wel de leiding, maar vraagt daarvoor geen geld. Toen Nati dit vertelde was mijn interesse gewekt. De handel in spiritualiteit heeft mij altijd tegengestaan en het feit dat deze shiatsu-meester zijn meditatie-bijeenkomsten gratis laat plaatsvinden vind ik heel bijzonder. (Het doet mij denken aan de nu overleden sheikh Nazim, die jarenlang mensen van over de hele wereld gratis in en om zijn nederige woning in Levke (Cyprus) liet bivakkeren. Mensen kwamen bij hem om hun geestelijke batterij op te laden en niemand ging wat dat betreft ooit met lege handen naar huis.)
Naast de wekelijkse meditatie in de avond van een uur is er eens in de maand een meditatie in de ochtend, die vier uur duurt. Mensen zijn dan ook welkom en een ieder brengt dan in de regel wat te eten mee voor het ontbijt.
Nadat Nati dit had uitgelegd, vertelde zij hoe goed deze meditatie-bijeenkomsten haar al gedaan hebben tot op heden. Ze gaf concrete voorbeelden hoe haar denken en voelen was veranderd.
Het was interessant om op dit niveau met haar te kletsen. Zij vond het ook leuk om met ons haar spirituele zoektocht te kunnen delen. Mogelijk gaan wij ook een keer naar zo een meditatie-bijeenkomst. Een mens is nooit te oud om te leren…….
Eenmaal vertrokken kregen we nog een telefonisch berichtje van haar dat zij het zo fijn had gevonden om bij ons te zijn. Ik zei tegen Ahmad: ‘zeg haar dat zij hier altijd welkom is, ook als ze even pauze heeft tussen de taxiritjes door’.