Het was niet helemaal zeker dat ik zou gaan afgelopen woensdag. Ik zou mijn vader gaan opzoeken samen met mijn zoon. Maar deze had iets verkeerds gegeten en was een dag helemaal niet lekker. Het spande erom of wij woensdag of de vrijdag daarop zouden gaan. Het werd woensdag gelukkig.
We kwamen rond het middaguur aan en A had al een aantal uren aan mijn vaders zijde op ons zitten wachten. Ik schok toen ik mijn vader zag. Hij was sterk vermagerd en hij had zijn gebit niet meer in omdat het te groot was geworden. Hij lag op zijn rug. Ik streelde zijn hoofd dat helemaal droog was als perkament en ik gaf hem kusjes, nadat ik gezegd had dat ik het was, zijn dochter Monique. Hij liet toe dat ik zijn hand vasthield en kuste. Zijn hand rook heerlijk naar zeep.
Daarna spraken we met A en ik hoorde en zag intussen dat mijn vader regelmatig geluid maakte en onrustig bewoog. Af en toe hief hij zijn beide handen op en dan wilde hij dat wij zijn handen legden op de beugel die boven zijn bed hing. Dan trok hij zich even op om zich daarna weer in de kussens te laten zakken.
Ik had het idee dat hij verstond wat wij bespraken. Hij kon niet praten, deed wel zijn mond open alsof hij wat wilde zeggen. Maar hij kon niet praten, wel ja of nee knikken. Op de vraag of hij pijn had schudde hij van nee.
Om ongeveer 15 uur moest Anja weg, omdat er iets bezorgd zou worden bij haar thuis. Mijn zoon en ik bleven nog een tijd. Mijn zoon ging naast mijn vader staan en zei: ‘Opa’. Ik zag dat mijn vader één oog opende. Hij keek naar mijn zoon. Hij hief zijn rechterhand op. Mijn zoon pakte zijn hand en mijn vader greep de hand van mijn zoon en bleef die vasthouden. Ik brabbelde iets van: ‘Dit is je kleinzoon en hij is timmerman. Hij kan alles maken van hout, net als jij. En hij noemt zijn bedrijf ook Theunissen, naar jou’. Ik zag dat mijn zoon tranen in zijn ogen had en ik zag dat mijn vader heel oplettend keek, ook naar mij. Ik lachte naar mijn vader door mijn tranen heen. Ik zei: ‘Ik houd van je, vader. Jij kan er niets aan doen dat je nooit de kans hebt gehad om een vader voor mij te zijn. Ik houd toch van jou.’ Ik voelde op dat moment contact met mijn vader. Zijn linkeroog bleef me oplettend aankijken. Mijn zoon zei: ‘Ik houd ook van jou’. En ik zei: ‘Eind goed, al goed, vader. Hier nu zijn mensen om je heen die van jou houden.’
Mijn vader bleef de hand van mijn zoon vasthouden en liet niet los. Hij lag heel rustig  en bewoog niet meer onrustig zoals ervoor. Ik zei dat we bijna moesten gaan. Mijn vader wees naar zijn mond, die helemaal droog was. Ik pakte het staafje met het dikke soort van sponsje dat in een glas water naast mijn vaders bed stond op de tafel. Ik maakte mijn vaders mond vochtig met het sponsje en daarna nog eens. Ik probeerde zoveel mogelijk water in mijn vaders mond te brengen, zonder dat hij veel zou hoeven slikken, omdat ik wist dat mijn vader niet meer slikken kon. Ik voelde me heel dicht bij mijn vader toen ik dit voor hem deed. Daarna smeerde ik wat vaseline op mijn vaders droge lippen. Ik zei tegen hem: ‘Vader, ik ga nu naar je huis en ik ga daar wat spullen van jou weghalen, zodat ik altijd aan jou kan blijven denken en trots op jou kan zijn. Vind je dat goed?’ Mijn vader knikte van ja. En ik was blij dat ik nu de toestemming van hemzelf kreeg (die A mij al had gegeven namens hem).
Ik kuste mijn vader weer op zijn voorhoofd en zijn hand en mijn zoon deed dat ook. Ik zei: ‘Vader, we gaan nu echt weg, maar ik kom nog een keer, als jij er dan nog zal zijn.’ Daarna liepen mijn zoon en ik zijn kamer uit. Toen we opzij keken, zagen we dat mijn vader zijn rechterhand omhoog bracht en naar ons zwaaide. Hij lag er verder heel rustig bij. Mijn zoon en ik waren beiden blij verrast met deze groet van mijn vader.
In de nacht van woensdag op donderdag is mijn lieve vader overleden rond 3.30 uur. Het uur waarin engelen waken. Het tijdstip van de dag waarvan mystici van veler geloven weten dat dit het moment is waarop de natuur zich opent en waarop een mens zijn Schepper het meest nabij is.