Nog in Spanje maar kort voor mijn vertrek naar Nederland kreeg ik in mijn mailbox een berichtje dat ik me 4 weken gratis kon abonneren op een krant naar keuze. Ik koos voor een abonnement op de Volkskrant, met een papieren editie met bijlagen in het weekend en door de week een uitsluitend digitale versie. Ik kon me namelijk nog herinneren dat ik in het verleden altijd een beetje nerveus werd van elke dag een papieren krant. Alsof ik dan ook verplicht was die krant helemaal uit te lezen dagelijks. Een weekend editie zou ik wel aankunnen, dacht ik.
In mijn nederige woonvertrek ligt op de vensterbank naast mijn favoriete stoel nog de hele stapel papier van het afgelopen weekend. Ik heb er nog geen letter uit gelezen. Maar de berg papier ligt er als een stapeltje ‘nog te verrichten huiswerk’, zoals ook reclamefolders daar vaak liggen. Maar de folders lees ik meestal wel heel snel, belust als ik ben op koopjes. Zo spaarde ik laatst bij kruidvat 33 euro uit bij het kopen van scheermesjes voor de man en lippenstiften en mousse voor de haren van de vrouw. Daar houd ik van.
Maar goed, die krant van afgelopen zaterdag met bijlagen ligt daar dus nog onaangeroerd. Intussen werd ik door de Volkskrant gebombardeerd met mailtjes die me met klem aanrieden om gebruik te maken van een tijdelijke korting als ik mijn proefabonnement zou verlengen. Ik gooide ze in de digitale prullenbak. Een telefoontje kon niet uitblijven en ik werd dan ook gebeld door een callcentermedewerker, terwijl ik net lekker zat te tekenen. Wat vond ik van de Volkskrant, die ik vier weken had mogen lezen? Nou, eerlijk gezegd viel het me een beetje tegen, antwoordde ik naar waarheid. Het was me vooral te doen om de columns, waar ik normaal niet bij kan in het gratis dag-overzicht dat ik eerder kreeg via mijn mail. Maar de informatie en verhalen vielen me tegen. ‘Ja, maar dat komt omdat het net kerst en nieuw was en dan is er niet zoveel nieuws,’ (huh?) was het argument van de callagent. Ok, ik begreep dat wel (vakantie enzo), maar gezien mijn omstandigheden (veel ‘niet thuis’) had ik toch besloten geen abonnement te nemen. Het speet me wel een beetje voor de medewerkster aan de telefoon. Ik weet hoe ondankbaar dit werk moet zijn voor deze mensen met zoveel ‘nee’-antwoorden. Ik heb gewoon heel sneaky geprofiteerd van het gratis aanbod, nadat ik was nagegaan dat dit mij tot niets verplichtte.
Ga ik de krant missen? Nee. Het zal een opluchting voor me zijn. Weer een dingetje minder te doen……
Wil ik toch op de hoogte blijven van het dagelijkse nieuws zoals dat gepresenteerd wordt in Nederland, dan zijn er nog heel veel andere bronnen die ik kan raadplegen en de makkelijkste is radio 1 waar ik, al bezig zijnde met wat anders, naar kan luisteren. Daar wordt al het nieuws voor me uitgekauwd. En dan heb je nog de gratis overzichten van NRC, AD en Volkskrant die ik kan scannen. You Tube biedt ook veel.
De overvloed aan het gesproken woord op papier en internet heeft me even stil gemaakt. Wordt er niet al genoeg gezegd? Moet ik daar ook nog wat aan toevoegen? Kan ik niet beter blijven tekenen? Nee, ik blijf ook gewoon mijn gedachten spuien. Beetje van dit en beetje van dat……..