Gisteren hoorde ik over de dood van Peter van Straaten, met wie een groot tekenaar verloren gegaan is. Het bijzondere van hem was, zo hoorde en las ik, dat hij alle tekeningen uit zijn hoofd maakte en nooit naar een voorbeeld of foto. Dat is de ware kunst. Zelfs kon hij straten tekenen uit zijn kindertijd, zuiver vanuit zijn geheugen. Iets natekenen kon hij juist niet. Dat is voor amateurs, zoals ik. Naast dit enorme talent en zijn gevoel voor humor en opmerkzaamheid wat betreft het leven van alledag, had hij ook nog eens een grote kennis van heel veel zaken, zoals de natuur. Een bijzonder mens.
Eergisteren namen we afscheid van Joop Braakhekke, culinair virtuoos en levenskunstenaar. Naast een enorm talent voor heerlijk koken had hij kennelijk ook een enorme gastvrijheid in zijn repertoire en dat maakte hem geliefd bij een groot publiek. Ik als arme drommel en niet-restaurantbezoeker hoor daar niet bij, maar ik kan me indenken welk een leegte zo een gezellige en markante persoonlijkheid kan achterlaten
Vandaag zette ik weer eens zomaar de tv aan, omdat ik mijn nagels net had ingesmeerd met henna en dat moest even intrekken. Tot mijn verrassing kwam ik terecht in een mooie documentaire over het leven van de bijzondere fotograaf/ kunstenaar Erwin Blumenfeld. De manier waarop hij vrouwen wist te fotograferen, o.a. voor het blad Vogue in de jaren 50 van de vorige eeuw is fenomenaal. Hij deed dat met een ouderwetse camera en ontwikkelde zijn foto’s in een donkere kamer. Geen gefotoshopte shit, maar pure kunst. Hij wist het innerlijk van vrouwen bloot te leggen door middel van bijzonder mooi gecomponeerde opnames. Ik was diep onder de indruk. Deze man is al lang overleden, heeft zelf een einde aan zijn leven gemaakt op 71-jarige leeftijd. Maar wat een gedreven kunstenaar was hij! En ook een womanizer helaas, maar wel een eerlijke.
Voor de geïnteresseerde: belijk deze documentaire als je hem nog niet zag. Het kan nog tot 17 december 2016.
doc Erwin Blumenfeld