Ahmad is nu bijna klaar met al het schilderwerk in huis. Terwijl hij alle deuren naar de hal verft, ga ik op jacht naar een nieuw rekje voor in de douche voor shampoo en douchegel. Ik neem ook direct maar het plastic en papierafval mee om dat in de daarvoor bestemde containers te deponeren. Terwijl ik mijn papier sta te storten zie ik een vrouw die heel slecht ter been is wachten met haar wandelkarretje vol papier. Het ontroert me dat zij ondanks haar gebrekkige loop toch de moeite neemt om papier naar de container te brengen. Terwijl ik mijn plastic in een andere container gooi, zie ik een oude man glas deponeren in de glasbak. ‘Hoe zou het toch komen dat oude mensen zich meer bekommeren om scheiding van afval dan de meeste jongeren?’, vraag ik me af. Is het zo dat je naarmate je ouder wordt meer gaat beseffen hoe belangrijk de natuur voor ons is en hoe belangrijk het daarom is deze te beschermen, voor zover dat in je macht ligt?
Waarom vinden sommigen het scheiden van afval belangrijk en anderen niet? Mijn zoon zegt dat hij op tv gezien heeft dat afval sowieso wordt gescheiden. Als wij dat doen bij het weggooien helpen we daarbij alleen aan handje door het afval voor te sorteren, Maar hij vindt dat onnodig, omdat de afvalscheidingsmachines het werk ook aankunnen. Worden we er dan ingeluisd en trappen alleen oude mensen daarin? Ik denk het niet, Ik voel me nog steeds wel geroepen om plastic, papier en glas te scheiden.