Vrienden, familie, kinderen, mensen om me heen kunnen dierbaar zijn. Maar hoe dichtbij ik iemand ook naast me kan voelen, het is nooit zo dat iemand altijd bij me kan zijn en altijd naar me luistert. Ook een beste mensenvriend heeft andere zaken aan het hoofd dan mijn leven en kan niet op elk moment met mij bezig zijn en voor mij klaar staan. Daarbij is een mensenvriend soms een tijd afwezig en en dus niet altijd in mijn buurt. Soms verdwijnt de vriend of het familielid helemaal uit mijn leven, omdat deze overlijdt.
Maar er is één Vriend die altijd bij me is, ja, dichterbij dan mijn halsslagader, en dat is Allah. Allah hoort en ziet alles wat er gebeurt, ook de beweging van het kleinste miertje of zelfs atoompje, en het vermoeit Hem niet. Allah ziet mij dag en nacht bij alles wat ik doe en bij Hem kan ik terecht met al mijn vragen en zorgen. Allah houdt onvoorwaardelijk van Zijn schepselen en is er voor iedereen. Hoe kan het dan zijn dat wij mensen soms niet beseffen dat deze Vriend er ten alle tijden is voor ons. Wij gaan naarstig op zoek naar andere vrienden, die ons nooit zoveel liefde zullen kunnen geven als Allah.
Allah heeft recht op mijn onvoorwaardelijke liefde. En Hij is de Enige. Het klinkt misschien hoogdravend voor de lezer en zeker als deze zelf niet in een Hogere Macht gelooft. Maar ik kwam gisteren met een schok weer tot dit besef. Alleen Allah verdient mijn liefde en in naam van Allah krijgen mijn daden betekenis en opgewektheid. In naam van Allah heb ik vrede met alles, goed of slecht, dat me overkomt. Alleen bij Allah vind ik vrede. Alles komt van Allah en er is niets dat voor mij bestemd is dat niet bij mij terecht zal komen. Ik hoef niet te zoeken en te streven, want alles is er al, hier op dit moment en ik bevind me in de veilige omarming van Allah. Wat een rust…..vrede, salaam.
Zoals Abdul-Qadir Gilani zegt in Futuh al-Ghaib (Revelations of the Unseen): ‘wees als een dode in handen van de lijkenwasser, zonder wil’. Zet alle gedachten en wereldse zorgen opzij en Allah zal je handelen gaan bepalen. Allah zal je dingen laten doen die je zelf nooit voor mogelijk had kunnen houden en die je op eigen kracht niet had kunnen doen.
Alhamdulillah, ik ben zo dankbaar dat ik gelovig ben.
(NB. uit het materiaal van de Easy Meditation Workshop van Opa Hallelujah-Khalil) Let ook op wat onder de tekst geschreven is in kleinere lettertjes! Islam, dat wil zeggen overgave aan (de Wil van) Allah, onze Schepper, is ouder dan de islam als religie, zoals later geïnstitutionaliseerd als de ‘godsdienst van de islam‘. Alle scheidingen die mensen hebben aangemaakt tussen de diverse religies zijn fictief. De ‘institutionele bolwerken’ verschillen, maar de boodschap is in alle religies dezelfde. En er is maar één Schepper.
Laatst zat ik wat Youtube-filmpjes te kijken en stuitte ik op een discussie tussen jongeren van verschillende geloven met als thema of God en Allah dezelfde waren. Volgens iemand had de christelijke God andere eigenschappen dan de islamitische Allah. Wat jammer dat we niet zien dat alle Kwaliteiten en Heilige Eigenschappen verenigd zijn in één Entiteit die wij met onze hersens niet kunnen omvatten en die sommigen God noemen, anderen Jaweh, anderen Allah en anderen de Bron of Oorsprong.
Zoals in de Quraan is te lezen: “…. Allah, de Verhevene heeft gezegd: “De hemelen en aarde kunnen Mij niet bevatten, maar het hart van de gelovige, dàt kan Mij bevatten”
Soms vangt mijn hart een glimpje op. En dan heb ik maar één wens: ‘altijd dicht bij Allah zijn’.
Shabnamblog
Stel: je bent een man en je werkt bij een bedrijf. Je hebt een Islamitische collega. Je kan het goed met haar vinden, en je komt haar een keer in de stad of op straat tegen. Je mag dan niet laten merken dat je haar kent, want voor haar familie ben je ´een vreemde man´. Als je dat toch doet tast dat haar eer aan en kan ze misschien niet meer worden uitgehuwelijkt. Deze regels om samen te leven zijn dus best streng. En de straffen, als je je niet aan de vastgestelde regels houdt, zijn dan ook heel erg streng! 2. wat is de betekenis van lijden en dood? In de ogen van een moslim kan lijden 3 betekenissen hebben: het kan een straf zijn van Allah, of een beproeving van Allah, en als laatste kan het gezien worden als lijden als loutering. Ook in het verhaal van Adam en Eva kunnen we leren dat Allah wil dat de mensen hem gehoorzamen, en als zij dat niet doen, dan zal Allah ze straffen. Maar lijden kan ook zijn om de mensen te beproeven. Hij laat sommige mensen slechter leven om te kijken of deze standvastig en oprecht zijn. Maar soms is het ook precies het tegenovergestelde en laat hij een slecht iemand erg goed leven en geeft deze zijn straf pas als deze dood is en die straf zal dan erg zwaar zijn… Volgens de Islam wordt pas op de dag van de opstanding de ‘definitieve rekening’ opgemaakt. Voor sommigen is het lijden ook een loutering vinden de moslims en dan word het bedoeld als een stukje vergeving voor de fouten die hij gemaakt heeft in zijn leven. Een atheïst kan het lijden zien als een soort aansporing om zich alsnog te bekeren. Lijden heeft dan de betekenis om een nog grotere straf in het hiernamaals te ontwijken.
Hoewel ik weet dat het hier gaat om een spamreactie, laat ik hem toe omdat ik erop wil reageren. In deze reactie komt weer eens de verwarring cultuur en religie naar voren. Wat betreft de betekenis van lijden zegt de schrijver dingen die naar mijn mening wel kloppen, maar wat betreft zijn verhaal over de collega ben ik het niet met hem eens.
Dat je een islamitische vrouwelijke collega niet zou kunnen groeten op straat, omdat je dan haar ‘eer’ zou aantasten heeft niets met islam te maken met angst van mensen voor de mening van andere mensen. Wat dikwijls wordt benoemd als ‘familie-eer’ bij sommige moslims is niets anders dan een cultuurverschijnsel. Er zijn moslims die meer angst hebben voor de mening van buren die van achter gordijntjes kijken dan voor Allah. Krampachtig proberen ze alle schijn te verdonkeremanen dat hun dochter of zus het zou houden met een man buiten het huwelijk. Dan is praten met een man al verdacht. Deze benepen angst heeft niets te maken met de islam in zijn oorsprong. Immers de eerste vrouw die moslim werd was Khadija, een heel zelfstandige en pittige weduwe, die handel bedreef en daarvoor zeker met mannen moest onderhandelen en hen daarbij ook in de ogen keek. Zij nam de profeet vzmh in dienst, toen deze nog geen profeet was en was blij met hem vanwege zijn oprechtheid en betrouwbaarheid. Hij werd ‘el amin’ genoemd, de betrouwbare. Later vroeg zij hem ten huwelijk.
Het isoleren van vrouwen van een sociaal leven en monddood maken heeft niets met islam te maken, maar met de angstige houding van mannen in een machocultuur. Reinheid zit in het hart van de mens (of niet) en heeft niets te maken met het al dan niet groeten van een mannelijke medemens op straat.