Vandaag werd ik gebeld door een lieve vrouw die ik nog ken uit de begintijd dat ik naqhsbandi murid werd. Ik had haar laats weer ergens gezien en toen zei ze me dat ze me wilde bellen. Ik gaf haar mijn huistelefoonnummer en vandaag werd ik gebeld. Ze vertelde dat ze bijna mijn nummer, dat ik op een servetje had geschreven, was kwijtgeraakt. Het servetje was weggewaaid toen zij bij thuiskomst uit de auto stapte. Maar de volgende dag zag ze het servetje alsnog ergens op straat liggen, raapte het op en schreef mijn nummer in haar opschrijfboekje. Vervolgens kon ze het een tijdje niet goed vinden, omdat haar opschrijfboekje niet afabetisch is, maar vandaag had ze mijn nummer actief weer gezocht en gevonden.
Dus moest het zo zijn dat vandaag de telefoon ging, terwijl ik aan het lezen was in de Nederlandse koranvertaling. Hoe ging het met mij en met haar? Zij is druk met voorbereidingen voor haar emigratie naar Suriname. Daar wil zij elk jaar 8 maanden verblijven en dan wil zij in de vier zomermaanden naar Nederland komen om bij haar kinderen te verblijven. Haar huis hier zegt zij op. Het klimaat in Suriname is beter voor haar lichaam dat last heeft van reumatische pijnen. Maar ze gaat daar de naqhsbandimurids missen, want die zijn in Suriname een stuk minder actief. En hoe is het met mij? Ik blijf in het nu. Ben aan het vasten en lees momenteel de koran. Helaas begrijp ik veel ervan niet, zeg ik, of het kost mij moeite de inhoud ervan in sommige stukken te verwerken. Ze legt me uit dat elk woord in de koran heel veel betekenissen (het exacte getal ben ik vergeten) heeft en dat dus de koran vaak moeilijk te interpreteren is. Daarom heb je daarnaast ook de hadith nodig, de overleveringen van de profeet, omdat daarin heel veel nader wordt uitgelegd en we daarin alles kunnen  lezen over het voorbeeld van ons geliefde profeet vsmh in wiens voetstappen wij willen gaan.
‘Zo ook bijvoorbeeld de hoofddoek’ , zeg ik. ‘Ik heb over het verplicht zijn daarvan geen overtuigend bewijs gezien in de koran’.
N.B. Laatst, na die heftige preek van mijn sheikh, waarin hij in niet mis te verstane bewoordingen vrouwen aanspoorde om de hoofddoek te gaan dragen, had ik de hoofddoek direct weer opgezet, beinvloedbaar als ik ben en bang om fouten te maken. Dat heb ik twee maanden volgehouden en toen was ik een keer de doek vergeten. Ik was op weg naar mijn sport en dacht: ‘He, ik heb geen hoofddoek op’. Het luchtige gevoel beviel me wel en de daarop volgende dagen (de laatste dagen van de maand shawal) droeg ik geen hoofddoek. Dat kwam goed uit toen we met Vicky naar Scheveningen gingen. Tussen de badgasten viel ik minder op.
De vriendin legt me uit dat ik niet alleen in de koran moet kijken, maar ook in de hadith. Daar wordt het verplicht zijn van het bedekken van het hele lichaam met uitzondering van handen en gezicht wel meer verduidelijkt. Voor haar staat het onomstotelijk vast dat Allah van moslima’s verwacht dat zij een hoofddoek dragen. Zij heeft moeite gehad in het begin en twijfels voor ze hem ging dragen, maar heeft daar nu helemaal geen last meer van. We praten erover door en ik voel de liefde en het totaal niet dwingende van haar woorden. “Je bent in gevecht met shaitan”, zegt ze beslist en ik moet zeggen dat alles wat ik aan tegenargumenten heb tegen de hoofddoek inderdaad veel wegheeft van trucjes van shaitan en ijdelheid (die uiteraard ook van shaitan is). Door mij vragen te stellen maakt zij dat ik dat zelf hoor in mijn antwoorden.
Ik bedank haar voor haar telefoontje en interesse in mijn probleem en na het gesprek snel ik naar Ahmad. Wat vindt hij ervan? Hij zegt dat het vast niet zo een punt is. Hij ziet het toch als een minder belangrijk onderdeel van de islam. Niet iets om me zo druk over te maken. Maar ik maak me wel druk. Ik ben mijn tweeslachtigheid en veranderlijkheid wat betreft dit onderwerp echt zat en wil dolgraag een definitief antwoord op het al dan niet verplicht zijn van de hoofddoek.
Ik zoek in de hadith van Buchari (bestaande uit 9 dikke boeken) of ik iets kan vinden over kledingvoorschriften voor moslims en moslima’s. Ik zie het niet. Dan besluit ik mijn goede vriend google te raadplegen. Wat is op het internet hierover te lezen? Heel veel! Ik wordt er niet wijzer van, behalve dat sommigen uit de koran menen te kunnen opmaken dat het niet verplicht is, omdat de Koran compleet is en Allah het niet zou nalaten te beschrijven dat haren bedekt dienen te worden als dit werkelijk belangrijk was. Sommigen gaan zelfs zo ver te beweren dat het een verzinsel en innovatie is en het dus contra islam om dit aan vrouwen op te leggen. Anderen zeggen dat de mensen die zo praten hun mond moeten houden, omdat zij niets van het geloof weten, noch van de Arabische taal. In forums reageren sommige moslima’s die een hoofddoek dragen zelfs agressief, wanneer de noodzaak van de hoofddoek in twijfel wordt getrokken.
Ik blijf nog even worstelen. Intussen besluit ik in deze heilige maand mijn hoofddoek in ieder geval voor de zekerheid maar wel weer te gaan dragen. Gedachtig aan de volgende hadith van de heilige profeet vzmh:
“Voorwaar, wat halal is is duidelijk en, voorwaar, ook wat haram is is duidelijk en tussen de twee is er datgene wat twijfelachtig is en waar de meeste mensen zich niet van bewust zijn. Hij die zich verre van het twijfelachtige houdt, verzekert zich van zijn geloof en zijn eer. Degene die zich op het twijfelachtige gebied begeeft, begeeft zich naar haram, zoals de schaapherder die zijn kudde in de nabijheid van een verboden wei laat grazen het risico loopt dat sommige van zijn schapen naar de verboden weide afdwalen. Wees jullie ervan bewust dat iedere koning een weide heeft. Let op, Allah’s weide is hetgeen Hij verboden heeft. Luister! In het lichaam is er een klomp vlees, en wanneer die gezond is, is het hele lichaam gezond; en wanneer die bedorven is, is het hele lichaam bedorven: dat is het hart.” (Buchari en Muslim)
uit Tuinen der Oprechten, Overleveringen van de profeet Muhammad.