Ik ben nogal impulsief in het nemen van beslissingen. Ook als daarbij geld gemoeid is. Aangezien ik nu leef van 70 % van mijn laatstverdiende salaris in een 28-urig dienstverband heb ik niet echt veel meer te besteden. Dat is voor mij niet zo een punt, want ik ben best zuinig met mijn geld en altijd uit op koopjes. Toch kan ik, als ik iets belangrijk vind, wel gewoon besluiten om een behoorlijk dure aankoop te doen of een dure reparatie te laten verrichten.
Ongeveer 5 jaar geleden heb ik via marktplaats een complete inrichting voor mijn woonkamer overgenomen van een oud echtpaar dat ging emigreren. Toevallig naar Al Andalus! Zij hadden precies de meubels staan die ik mooi vond en zij waren daar jarenlang heel zuinig op geweest. Nu waren ze op zoek naar een koper die hun meubeltjes de zorg zou geven en de waardering die deze verdienden. Dat werd ik. Voor 700 piek was ik een complete inrichting rijk, waar ik tot op heden nog elke dag van geniet. Het zijn schitterende meubelen van kersenhout en riet, zuiver handwerk, zoals dat nu niet meer vervaardigd wordt.
Enkele eetkamerstoelen met rieten zitting zijn de afgelopen jaren kapot gegaan. Ik heb ze laten maken door een rietvlechter, een oude man die toen nog een winkel in Den Haag had, maar er nu niet meer is. Daarna gingen er nog drie stoelen stuk, met dank aan mijn jongste kleinzoon, een klein maar zwaar rauwdouwertje dat graag met zijn voeten op de zittingen van stoelen gaat staan of doodleuk met een puntig voorwerp even een gat prikt in het mooie vlechtwerk van het “oor” van een andere stoel. Ik zat dus met drie kapotte stoelen en dacht: hoe krijg ik die nu gemaakt? Waar vind ik nu nog een vakman die dat kan?
Nou, die kwam gisteren aan de deur. Het was een jongeman die wat folders kwam verspreiden om hun bedrijf, een alleskunner wat betreft inrichting en onderhoud te promoten www.kluswinkelwassenaar.nl. Hij belde toevallig bij mij even aan en ik deed open. Hij begon direct over stoelen stofferen te praten en impulsief als ik dus ben (eindelijk kom ik tot de kern van mijn verhaal) liet ik hem binnen. Kom even kijken, zei ik hem. En ik liet hem mijn stoelen zien waarvan het vlechtwerk stuk was.
Wat een meubels! riep hij met ontzag. Die worden zo niet meer gemaakt. Maar kon hij het rietwerk repareren of vervangen? Ja, dat kon hij. Na wat onderhandelen kwam ik op een totaalbedrag van €360 euro. Hij zou de stoelen direct meenemen en over twee weken weer gaaf gerepareerd terugbrengen. Ik heb een contract getekend en een aanbetaling gedaan. En weg zijn drie stoelen, hetgeen een eigenaardige leegte geeft in mijn woonkamer.
Even later kwam mijn oudste dochter op bezoek. Je moet oppasen met venters aan de deur, zei deze doortastende rechercheur. Jaja, dat zal wel, maar ik ga af op mijn intuïtie en die zegt dat het goed is. Mijn stoelen zijn het geld bovendien waard. Dus dat ben ik, zuinig waar het kan, maar royaal als het moet.
Nu moeten we straks gaan stemmen. Ook dat doe ik meestal op het gevoel en impulsief. Ik was eerst vast van plan om SP te stemmen, maar hoe meer ik te zien krijg van het zwakke optreden van deze gezellige bolle man, hoe minder vertrouwen ik heb in zijn programma. Natuurlijk gaat het er niet alleen om of je mooi kan praten, maar als het gaat om overtuigingskracht, dan wint voor mij toch Samsom. Wat een verschil met destijds die exburgemeester. Men zegt dat je niet “op de persoon” moet stemmen, maar op een partij, maar ik vind het moeilijk een partij los te zien van de persoon of de personen, die haar vertegenwoordigen.
Als ik naar de debatten kijk, vind ik ze allemaal onsympathiek en ik wantrouw wat ze uitkramen. Maar de parmantige,overtuigende, optimistische en strijdbare argumenten van Samsom doen me steeds glimlachen en wil ik beamen met een “Yes!”. Ik weet dat niemand gaat doen wat deze belooft, ten eerste door de onmogelijkheid ervan omdat er ook samengewerkt moet worden en ten tweede omdat sommige dingen mooier worden voorgesteld dan ze later zullen uitkomen. Maar ik moet toch wat kiezen. Ik voel me zweven van SP naar PvdA.