Ik zei de shahada (geloofsbelijdenis) op 1 april 1978. Het jaar daarvoor had ik de Koran gelezen. Ik was al gelovig vanaf mijn geboorte, maar mijn geloof leek in geen enkele godsdienst te passen. Telkens als ik me begaf in kerken of andersoortige geloofsgemeenschappen voelde ik me een toeschouwer, die door de ruit naar binnen keek, maar geen verbinding kreeg met de gelovigen daarbinnen. Ik las boeken over alle geloven die er waren. Maar ik bleef een eenling met een godsbesef dat ik nergens kon delen met anderen. Ik geloofde in de overeenkomsten tussen alle geloven, maar geen enkel geloof kwam op mij overtuigend genoeg over om me er 100 % aan te verbinden.
Tot ik de Koran las, stukje bij beetje in de vroege ochtenduren. Ik las hem in het Engels, in de vertaling van Marmaduke Pickthall. Ik zie op internet dat men deze koranvertaling nu gratis kan downloaden. Maar in de jaren 70 was er nog geen internet en het was ook zeldzaam dat een Nederlander vroeg naar een vertaling van dit heilige boek. Ik kocht deze Koran, mooi gebonden in een fraaie kaft met een Arabische tekst en op de bladzijde ernaast de vertaling in het Engels, in een winkel genaamd Wristers. Ik betaalde er 144 gulden voor, wat in die tijd een enorm bedrag was voor een boek. Ik deed dat voor een groot deel van het verjaardaggeld dat ik van mijn oma had gekregen. Ik schreef haar een enthousiaste bedankbrief. Ik was dolgelukkig met het boek.
Toen wist ik nog niet hoe afwijzend mijn omgeving zou gaan reageren op mijn enthousiasme over wat ik gelezen had in de Koran. Ik kon het gevoel, de ontroering en de herkenning die ik ervoer bij het lezen van veel passages is de Koran met niemand delen. Mijn hart werd geraakt, ook al begreep ik niet alle passages. Na het lezen van de Koran wilde ik me zo snel mogelijk bekeren tot de islam. En dat deed ik dus op 1 april 1978.
Op 1 januari 1996 deed ik bayat (legde ik de eed van trouw af) in de Naqhsbandi soefi tariqat (=weg). Ik ben nog steeds een murid (leerling), maar ik ga niet meer naar bijeenkomsten met andere murids en ook doe ik niet het hele programma dat is voorgeschreven voor degene die vastbesloten is die weg te gaan. Als je dat hele programma doet, besteed je veel tijd eraan en sta je een uur voor de dageraad op (dat is ruim drie uur voor zonsopgang). Ik heb dat enkele jaren gedaan en soms mis ik het, maar ik kan het nu niet opbrengen. Ik hoop het weer te gaan doen als ik ooit alleen mocht komen te staan. Dan zal ik veel tijd hebben, inshaallah
Overmorgen begint de ramadan. Ik kan aan het vasten niet meedoen vanwege mijn darmproblemen. Dat is al enkele jaren zo. Maar ik wil deze mooie maand toch speciaal maken door elke dag te gaan lezen in de Koran. Dat dit precies een juz (=een van de dertig delen waarin de Koran is onderverdeeld) zou moeten zijn wil ik mezelf niet opleggen, omdat ik daar waarschijnlijk niet aan kan voldoen. Maar ik wil weer gaan lezen in de Koran. Ik heb hier een Nederlandse vertaling liggen.
Mijn leermeester sheikh Nazim zei ooit dat elke zin en elke surah in de Koran een veelvoud van betekenissen heeft. Je kan de Koran lezen en herlezen. Naarmate je iman (geloof) toeneemt zal ook je begrip van de woorden in Koran toenemen. Ik hoop dat mijn iman groot genoeg is om meer te begrijpen.
Ik mis het om de wijze woorden van shaikh Nazim te beluisteren. want hij is niet meer op deze wereld sinds 7 mei 2014. Gelukkig kan ik zijn levenslessen nog altijd nalezen in de vele boeken die ik daarover nog heb.
