Het was weer goed wakker worden vandaag. (n.b. ik typ dit met 10 vingers, hetgeen nog een beetje langzaam verloopt, maar oefening baart kunst).
Ahmad vergat me te feliciteren, maar dat mocht mijn pret helemaal niet drukken.  Hij maakte dat al snel helemaal goed. Kort daarna werd ik gebeld door mijn kinderen, die voor een deel in mijn huis bij elkaar bleken te zitten. In koor werd voor me gezongen.
Nog altijd met ongepoetste tanden stond ik even later mijn vader te woord. Het was weer een fijn gesprek, waarin ik opnieuw kon constateren dat mijn vader absoluut niet dement is. Hij was helder, zoals ik dat van hem gewend ben. We begrepen elkaar prima.
Gelukkig heb ik niet al te veel facebook-vrienden. Want ik probeer iedereen netjes te bedanken voor zijn of haar verjaardagswens. Het doet echt goed om die aandacht te krijgen van mensen.
Inmiddels heb ik mijn tanden gepoetst en maken wij ons klaar voor een paseito naar Benalmadena, waar we even gaan wandelen om daar vervolgens een hapje te eten.
Morgen gaan we twee dagen naar El Bosques. Dat is het verjaardagscadeau van Ahmad. Daar kunnen we lekker wandelen.

El Bosques