De kou slaat hier ook toe. Niet zo erg als in de rest van Spanje, maar toch aanzienlijk. Ik besef dat het niets is vergeleken bij de kou in andere delen van de wereld, zoals op dit moment in Afghanistan, waar mensen met veel te dunne kleding omkomen van kou, honger en ziekte bij temperaturen van 16 graden onder nul en erger.

Er schijnt een goede reportage over Afghanistan te zijn verschenen op de tv in Nederland. Ik heb er tot nu toe niet naar kunnen kijken. Ik ben bang dat het te veel nare herinneringen gaat oproepen aan mijn tijd in die omgeving met mijn eerste man en onze kinderen. Al was het er toen snikheet en niet koud. Maar dat ter zijde. Ik denk er liever niet te veel aan terug. Ik heb te doen met alle mensen die lijden op wat voor manier dan ook.

Hier is het uit te houden, zij het dat de temperatuur drastisch gedaald is. De lucht en de wind voorspelden al een tijd regen, die echter niet wilde doorzetten.

Maar toen ik gister op mijn stilstaande fiets naar Netflix zat te kijken werd ik ineens getrakteerd op schitterende bliksemschichten achter de glazen terrasdeuren en indrukwekkende donderklappen. Even daarna zowaar gevolgd door een verfrissende regenbui. In de ochtend zagen we dat het boven de Sierra van Mijas een beetje gesneeuwd had, de Sierra die in 2022 afbrandde had nu een klein sneeuwlaagje op zijn kale bergtoppen.

Maar al met al valt het hier nog mee met de kou. Het is nog steeds niet zo koud als in Guadalcanal. De dochter Ahmad zei dat de kou daar ´pijn deed´. Zoals men in Brabant placht te zeggen: ´Tis kou dah het bait´ (het is zo koud dat het bijt).