We gingen vanochtend boodschappen doen. Het weer is hier nu bijzonder rustig. Geen zuchtje wind en een aangename temperatuur, enigszins onweersachtig, als een warm dekentje.

We lopen met ons karretje naar de winkel en zien mensen op het terras in het centrum van het dorp ontbijten. Voor ons lopen ook twee mensen met een karretje, maar dat is geen boodschappenkarretje maar een karretje met boeken of folders. Op het karretje is een groot pamflet achter plastic bevestigd, waarop te lezen is dat er gratis bijbellessen gegeven worden. We lopen nog wat verder en dan valt het Ahmad ineens op dat de winkels dicht zijn. Karamba! Het is ´el día de todos los santos´ (allerheiligen)! Natuurlijk zijn de winkels hier dan dicht. Niemand kijkt ons gek aan, zoals wij daar lopen met ons boodschappenkarretje. Dat vind ik het leuke hier. Mensen bemoeien zich hier totaal niet met andermans zaken. Wat je ook doet of waar je ook mee loopt, mensen kijken hier nergens van op. Ze laten echt iedereen in zijn wezen. Mooie karaktereigenschap vind ik dat.

We lopen terug met onze kar, allebei lachend om onze ´torpeza´ (vergissing). Het is niet de eerste keer dat wij voor joker met ons karretje op weg zijn naar de Mercadona. Het gebeurt ons vaker. ´Cabezas de melon´ (hoofden als meloenen hebben wij!).

We brengen het karretje thuis en gaan opnieuw op weg. Nu op goed geluk naar de Chinese winkel, die altijd open is. Ik heb een kwastje nodig voor het aanbrengen van de henna in mijn haar. De winkel die bijna alles heeft blijkt tot mijn verrassing het kwastje te verkopen.

Daarna maken we een grote ronde rond het dorp. We zien dat het paardje dat we steeds zagen op onze wandelingen afgelopen winter er niet is. Het paardje was al oud. Mogelijk is hij overleden.