Na het laatste schilderij kom ik niet meer tot veel. Ik doe wat noodzakelijk is in het huis en voor het eten e.d. maar verder ben ik hoofdzakelijk consumptief bezig. Ik lees en ik kijk films of series (zij het wel trappend op mijn hometrainer). Maar af en toe kriebelt er iets. Dan wil ik toch wat creëren, al weet ik niet direct wat.
Soms denk ik weer wat te gaan schilderen, maar dit keer op een vrijere en lossere manier. Gewoon wat op het doek kwakken en kijken wat ervan komt vanuit fantasie. Maar iets houdt me tegen om daar verf aan te verspillen. Of ik denk: waarom geen boek schrijven? Ik schreef er ooit al één onder pseudoniem en dat gaf ik uit bij Kobo (gratis). Alsnog heb ik weinig lezers van dat boek. Eén lezer gaf een recensie en die was goed. Het is niet bepaald bemoedigend als je een boek schrijft en vrijwel niemand leest het. Maar wat kan het me eigenlijk schelen. Ik lees over andere (echte) schrijvers (die succes hebben met hun boeken) dat ook bij hun schrijven een soort innerlijke drang is. Ze hebben het gevoel dat er ´iets uit moet´ door middel van het geschreven woord. Ze beginnen gewoon te schrijven zonder voorafgaand duidelijk plan aangaande hoe het boek zal aflopen. Daar heb ik ook zin in. Ongeacht of ik wat ik schrijf ooit zal delen. Ik heb gewoon zin in het bezig zijn ermee op zich. En nee, het zal geen autobiografie zijn, al verwerkt elke schrijver elementen van wat hij zelf heeft meegemaakt of gezien bij anderen in zijn boek.
Het kost niets om te gaan tikken op je laptop en wat niet bevalt kan gewist worden. Ik heb er zin in, maar heb nog geen begin gevonden zodat ik nog niet zover ben dat ik er echt voor ga zitten. Maar het zit te borrelen in mij.
Ik denk dat elke mens een behoefte heeft aan input in de vorm van belevenissen in vivo of via informatie in geschrift of beeld. Maar daarnaast heeft een mens ook behoefte aan output. Dat wil zeggen: de behoefte om zich te uiten. Sommigen doen dat door ellenlange verhalen te spuien tegenover al dan niet gewillige toehoorders. Ik merk dat mijn behoefte aan die manier van delen steeds minder wordt. Anderen doen het in de vorm van kunst, zoals schilderen, tekenen en andere beeldende kunst, films of foto´s maken, zingen, een instrument bespelen, sporten of dansen. Ik kan genieten van al deze vormen waarin mensen zich uiten. Wat mij het meest raakt is de dans. Ik kan letterlijk stilletjes in tranen uitbarsten als ik een mooie dans zie. Mij boeien daarbij het meest de modernere dansvormen.
Tja, het zijn mooie en activerende gedachten om weer wat te gaan creëren, maar nu rest nog de uitvoer daarvan! Nu eerst maar even de was uit de machine halen en ophangen en daarna nog even mijn dagelijkse portie ´meedoen met NL in Beweging´. Voor ik het weet is het dan alweer tijd voor koffie. En dan lokt het zonnige terras en een boek waarin ik verdiept ben. Daarna is het mijn beurt om te koken. En zo gaat er weer een dag voorbij zonder dat ik met mijn plannen ben begonnen. Ach ja, het mag zo zijn, want niemand zit erop te wachten dat ik die plannen ten uitvoer breng. ?