Dat was wel een overgang! Van het ochtendfrisse maar zonnige Alhaurin de la Torre in een bomvol vliegtuig naar de Rotterdamse luchthaven, waar regenvlagen en een ijzige wind ons met een haastige pas naar de auto van mijn zoon lieten snellen. Mijn schoondochter had voor ons een lekkere kop verse tomatensoep met balletjes gemaakt met verse broodjes, de lieverd. We kregen het lekker warm in hun huis met de vloerverwarming en de gezelligheid van hun gezin met een kruipende peuter en een knutselende kleuter. Ik had helemaal geen zin om snel te vertrekken om nog boodschappen te gaan doen, zoals ik van tevoren wel van plan was. Dus dat plan lieten we varen. Het was niet aanlokkelijk om in regen en wind de accu te koppelen en de koffers te laden in mijn auto.

‘Blijf lekker slapen,’ stelde mijn zoon gastvrij voor. Maar dat vond ik ook weer te gek. Dus tegen de schemering vertrokken we toch maar vanuit Pijnacker naar ons huis. Wat was het druk op de weg! Werken mensen wel thuis? Het lijkt er niet op. Ik reed midden in de spits.

Thuis verwelkomde ons een ijskoud huis, maar dat was een kwestie van de verwarming aanzetten, Mijn orchideeën, die inmiddels meer dan 15 jaar oud zijn, waren enorm gegroeid met joekels van bladeren en takken die zwaar waren van nieuwe bloemen. Dankzij de zorgen van onze buurman.

We dronken Pakistaanse thee en aten de broodjes die we vanuit Alhaurin hadden meegenomen. Gewoon even in het oventje en ze waren prima te eten! Vanmorgen deden we de boodschappen.

Het rondslingerende straatvuil hier viel me direct op. Hier zie ik niet vaak straatvegers (zoals in ons dorp dáár) die hun dagelijkse ronde doen en je groeten, want ieder heeft zijn of haar buurtje. Daarna de grotere wasbeurt met schrobber en water, die ook dagelijks plaatsvindt. Het voelt lekker opgeruimd, al die schone straten, en het verschaft mensen werk.

We waren na het oppompen van de autobanden (één achterband was voor meer dan de helft leeg!) vroeg in de winkel, maar toch was het al druk. Mensen liepen kriskras door elkaar naar boodschappen te graaien zonder afstand te houden.

Het is even wennen hier. Maar vandaag was het al minder koud. Ik ging voor nog wat boodschappen op de fiets. Mijn fietsbanden moest ik ook al oppompen. De stemming in de winkels ervaar ik als gedrukt, maar dat ligt misschien aan het weer en de corona-ellende.

We zijn nu helemaal gewend aan de nieuwe situatie. In huis is het behaaglijk warm. Morgenochtend voor het ontbijt wandelen, als het droog is.