Wat betreft apparaten ben ik een ramp. Vroeger kon ik geen radio heel houden. Alles wat mooi geluid maakte begaf het, behalve de geweldige  autoradio die ik in een vorige auto had. Maar die gaf ik zelf per ongeluk weg, toen de auto ´total loss´ was gereden door ik zeg maar niet wie. Ik liet (stom stom stom!) de radio en de boxen in de auto, toen ik hem inruilde bij de garage, alsmede heel goede nieuwe automatjes.
Maar ook nu nog ben ik een ramp als het aankomt op het goed houden van apparatuur. Behalve dat ik gemberthee gooide over mijn zeer geliefde laptop, heb ik nu ook al drie e-readers versleten. De eerste was een goedkoop dingetje en die deugde zelf al niet, de tweede was een heel goede sony. Die liet ik gewoon ongemerkt uit mijn schoudertasje vallen in het zand, terwijl ik op het strand schelpjes opraapte (die ik daarna ook weer weg gooide, omdat ze onbruikbaar waren voor mijn doel). Ik kocht een mooie kobo e-reader, de duurste omdat ik er een wilde met pagina-verlichting. En die liet ik gisteren heel ongelukkig vallen. Ik had zin om nog even te lezen, terwijl Ahmad al wilde slapen. Ik wilde mijn nachtlampje uitdoen (want dat kan dankzij die verlichte pagina!) en toen stootte ik per ongeluk tegen mijn e-reader en die viel op de betegelde vloer. Het was een harde klap. En ja hoor, de e-reader was definitief veranderd. Door de pagina liep een drie cm brede witte streep en daar verschenen dus geen letters meer. $%&&/( Ik ben in die dingen een heel slechte verliezer. Zodra een  apparaat het niet doet, word ik onredelijk boos. Ik had echt zin om nog even te lezen, maar dat ging dus vandaag niet meer door. En als een driftige driejarige gooide ik toen expres de e-reader nog eens tegen de vlakte. Met het rare idee dat hij het na een goede oplawaai wellicht weer zou gaan doen. Maar dat was natuurlijk niet zo. Er kwamen nog wat zwarte strepen bij en de e-reader was nu echt definitief onleesbaar en onbestuurbaar. Intussen lag Ahmad wat beduusd naast me.
Ik schaamde me een beetje. En nu nog wel. Ik besef nu dat e-readers gevoelig zijn en dat je ze zeker niet ongelukkig moet laten vallen. En al helemaal niet daarna moet mishandelen.
Vanmiddag ga ik een nieuwe kopen, mijn vierde. Ik zal er voorzichtig mee zijn en ik weet nu ook zeker dat een tweede en derde klap niet helpen voor het herstel van een kapotte e-reader. Het is niet hetzelfde als vroeger een oude tv. Die wilde nog wel eens luisteren als je er een flinke klap op gaf. De tijden veranderen en de elektronica wordt steeds verfijnder. Door schade en schande word ik wijzer (hoop ik).