Vandaag liet Ahmad me alleen naar yoga gaan. Hij wilde zo graag verder met zijn glas in lood, dat hij lekker een dagje wilde spijbelen. Het was eigenlijk best leuk, zo in mijn eentje naar de yoga te wandelen. Met gezwinde pas op weg, terwijl het nog heerlijk fris was. De morgenstond heeft echt goud in de mond, vooral hier. Alles is dan nog relatief rustig. Geen hangouderen die mij aanstaren, wel mensen die hun hondje uitlaten en moeders die hun kinderen naar school brengen. Tuinmannen die bezig zijn in het park. Het licht van de nog laagstaande zon, die alles een gouden glans geeft.
Na de koffie ging Ahmad verder met zijn ‘cristales’. En ik ging lekker aan de keukentafel zitten met mijn schetsblok. Ik tekende mijn broer Hans van een foto die ik hier heb staan. En waarachtig, zijn gezicht leek wel. Hij had de wat verlegen glimlach die zo kenmerkend voor hem was. Ik had hem zitten tekenen met een gewoon ‘kantoorpotloodje’. Daarna ging ik heel licht inkleuren met de kinderkleurpotloodjes van de Marokkaanse toko. Ik maakte zijn ogen een beetje blauw. Dat had ik niet moeten doen! De ogen hadden nu iets stars. Ik ging nog meer veranderen en Hans was Hans niet meer. Hij kwam ook niet meer terug, hoe ik ook mijn best deed. De flow was weg en ik was Hans kwijt.
Ik heb het papier verscheurd. Ik wil een nieuwe Hans tekenen. Morgen of overmorgen…..
Vandaag liepen we langs een winkel met tekenbenodigdheden. Daar heb ik echte schetspotloden gekocht. In zwart, bruin, sepia en wit. En speciale vervagingsstiften in drie breedtes. Nu heb ik het materiaal. Nu nog de geest en dan aan het werk. De mooiste uren zijn de ochtenduren.
Ik heb gemerkt dat als ik niets te doen heb, dat ik dan een beetje triestig word. Terug in Nederland wil ik denksporten gaan kopen. Dat is ook leuk om te doen. Het was een geliefde bezigheid van mijn oma, naast bridgen en het lezen van detectives. Zij deed graag doorlopers, hersenbrekers en cryptogrammen. Ik houd vooral van cryptogrammen. En zo probeer ik mezelf te behoeden voor ledigheid en sombere ‘pensiamentos’. Want Ahmad zit nu helemaal ‘in het glas’ en ik zal mezelf moeten vermaken. Af en toe wil hij nog wel een spelletje rummikub met me spelen en elke dag gaan we er minstens één keer op uit. Boodschappen doen of wandelen. Morgen wandelen in Torremolinos….kopje koffie met een ‘dulce’…..