Even geen filmpjes. Maar nu wat kletsen……
Gisteren stond ik op met een niet zo fijn gevoel. Zo een gevoel dat het glas half leeg is in plaats van half vol. Helemaal niet blij. Vandaag stond ik op met een heel ander gevoel. Het glas was ruim gevuld, veel verder dan de helft eigenlijk, met meer dan mij toekomt.
Dat brengt mij op de gedachte. ‘Hoe kan dat?’ Dat je zomaar van gemoedstoestand verandert? Stemmingen zijn als het weer. Soms regenachtig, dan weer winderig en zwaar bewolkt tot stormachtig en dan weer helder met een stralende zon. Waar komen die stemmingen vandaan? Het heeft meestal niet eens zozeer met de situatie te maken. Ik kan me tijden herinneren dat ik ondanks zware omstandigheden in een zonnige stemming verkeerde en evenzeer dagen dat ik ondanks dat er niets aan de hand was een onbestemd gevoel van dreigend gevaar had. Of een triestheid, waarbij ik het liefst in een hoek zou wegkruipen om even stiekem te huilen. Stemmingen komen en gaan. Wat moet ik ermee?
In ieder geval wel serieus nemen. Een stemming komt niet zomaar voorbij drijven. Maar ook weer niet te zwaar. Immers stemmingen komen en gaan weer even snel als ze gekomen zijn. Ze hebben veel te maken met de omstandigheden waarin je verkeert maar ook weer niet alles. Want alle omstandigheden zijn op veel manieren te bekijken. ‘Het zit allemaal tussen onze oren’, zoals veel wijzen ons verteld hebben.
Misschien moeten we stemmingen van welke aard dan ook verwelkomen als goede vrienden. Ze de aandacht geven die ze verdienen om dan weer afscheid te nemen en ruimte te geven aan de volgende stemming die als gast bij ons aanklopt.
Gisteren was ik triest. Maar ook het verdriet heeft zijn schoonheid. Ik dacht aan mensen van wie ik gehouden heb en die er niet meer zijn. Ik dacht aan mensen die het moeilijk hebben en moeten leven in mensonterende omstandigheden van pijn en ontbering en ik gaf ze in gedachten mijn liefde en ik bad voor hun welzijn.
Vandaag ben ik vrolijker en besef ik dat ik alleen maar kan helpen de wereld dragelijker te maken door er voor iedereen zoveel mogelijk te zijn. Ik kan verder niet veel veranderen aan de situatie van wie dan ook, nog aan de mijne. Kome wat komt.
‘Niet zo fatalistisch!’ hoor ik iemand roepen. Nee, dat ben ik ook weer niet. Wat ik kan veranderen of doen aan de situatie, dat doe ik. Maar verder is het een kwestie van loslaten en accepteren hoe de zaken zich ontwikkelen. Handelen naar vermogen in de situatie, zoals die zich aandient. En niet zeuren…….Adem in en adem uit………
Shabnamblog
Je weet best dat het scheikundig bepaalt is hoe je stemming zich manifesteert. Tegenwoordig noemen we het, dankzij voortschrijdend inzicht, hormoonschommelingen of bloedsuikerspiegels of een foutieve balans van elektrolieten en wat al niet meer.
De oude Hippocrates wist al precies wat de oorzaak was van stemmingen en zo. Ook de onderscheiden temperamenten waren hiervan afgeleid. Je had zwarte gal, gele gal, bloed en slijm en de onbalans hierin was de oorzaak van alles. Zo waren er dan ook het cholerische type, het sanguinische temperament, enzovoort. Claudius Galenus borduurde hier in de tweede eeuw na Chr. op voort en alles werd nog eens verbonden met de toestanden vochtig, droog, warm en koud. Pas in het begin van de zeventiende eeuw ontdekte Harvey de bloedsomloop en werd alles wat wetenschappelijker. Onze uitdrukking melancholie is een contaminatie van het griekse mela en cholis, wat zwarte gal betekent. In de middeleeuwen hieraan voorafgaand was alles nog eenvoudiger: het was of een Goddelijke beproeving of een duivelse invloed die de mens ziek maakte of zich anders deed voelen.
In mijn geval zijn het externe sappen die mijn stemmingen genereren. Koffie bijvoorbeeld geeft me aanvankelijk een energiek en tegelijk tevreden gevoel, later voel ik mij wat gejaagd en ietsje depri. Rode wijn maakt mij euforisch en scherpzinnig, lacherig ook! Melk veroorzaakt een bedachtzame stemming, maakt kalm en loom. Van vruchtensappen word ik ongedurig en ongeduldig en ze activeren mij om dingen te ondernemen. Rotspul! ????